چراغ و دعوت به رفتن را تداعى تصفيه و پالايش كربلا مى‌ساختند و رزمندگان شب عمليّات را به ياد شب عاشورا با تهجّد و اشك و نماز به صبحى شكوهمند پيوند مى‌زدند،با خواندن زيارت عاشورا جبهه را با كربلا يگانه مى‌ديدند و مكتب اباعبداللّه را چراغ راه و اسوۀ جهاد و دفاع خود قرار مى‌دادند.

2.تجلّى‌گاه همۀ ابعاد و اضلاع مكتب

كربلا جلوه‌گاه همۀ زيبايى‌ها،عظمت‌ها و ارزش‌هاى مكتب اسلام است.

مدرسه‌اى كامل كه در آن،اخلاق،عرفان،فقه،سياست،معرفت و...در كامل‌ترين و عالى‌ترين شكل ظهور و بروز يافته است.چهرۀ«تمام»و«كمال» قرآن در هيچ صحنه‌اى همچون كربلا عرضه نشده است.كدام بُعد قرآن و كدام زيبايى و دلارايى قرآن در بهترين و درخشان‌ترين وجه،در كربلا نمود ندارد؟ نماز،امر به معروف و نهى از منكر،جهاد،اخوّت،اطاعت از رهبرى، اخلاص،تقوا،صبر،فتوّت،ايمان،عرفان،خدامحورى و...،همه و همه،در هيچ حادثه‌اى فروغ و شكوه كربلا را ندارند.درست‌تر از سخن ذيل سخنى نيست:

اسلام معجزه بود كه با تعليمات روحانى‌اش انسان‌هاى آماده را متحوّل ساخت و افق فكر آن‌ها را روشن كرد و از محدودۀ ماديات فراتر برد و به معنويّات پيوند زد و خلاصه به آن‌ها تربيت الهى داد؛به‌گونه‌اى كه مرگ در ميدان مبارزه با ستمگران را سعادت مى‌ديدند و از آن استقبال مى‌نمودند.

امّا اگر اسلام معجزه بود،كربلاى حسين(ع) و يارانش نيز كه تعليمات والاى اسلام را آفتابى و شكوفا كردند،معجزه بود،منتها اسلام معجزه‌اى بود كه از