به حسين(ع) و راه حسين از افتخارات است.بر همين اساس بود كه ما تصميم گرفتيم هنگام خدمتگزارى،اين نام افتخارآميز را لقب خود قرار دهيم،زيراكه ما همگى زوّار حسين(ع) هستيم و خدمت نمودن به زوّار حسين از امتيازات است و چه بهتر كه در اين مقام،لقب خادم‌الحسين را برگزينيم.

...گفتم:امّا در خطوط و مقرهاى ديگر به اين‌گونه برادران شهردار مى‌گويند، چگونه شد كه در اين جا اين نام را عوض كرديد؟ گفت:چندى قبل كه مطالعه مى‌كردم...[در كتابى] نوشته بود چگونه ملائكه و فرشتگان آسمان و اصحاب و انصار ابى‌عبداللّه در ركاب آن حضرت در سرزمين كربلا خدمت و جانفشانى مى‌نمودند و پيوسته آن را از افتخارات خود مى‌دانستند.پس از آن با خود فكر كردم حال كه ما سرباز و زوّار حسين(ع) هستيم و آمده‌ايم به جبهه كه نداى هل من ناصرش را لبّيك گوييم،چه بهتر كه هنگام انجام وظيفه و خدمتگزارى به ديگر رزمندگان و زوّار امام حسين(ع)،اين نام زيبا و منصب و مقام عالى را برگزينيم و تحوّلى تازه به فرهنگ جبهۀ خود بدهيم.لذا،از آن روز تاكنون اين مقام والا از شهردار به خادم‌الحسين تغيير يافته است. [1]

تلاش و كوشش رزمندگان در جايگزينى عناوين و يافتن عنوان‌هايى كه ريشه در فرهنگ عاشورا داشته باشد،جلوه‌اى از عشق‌ورزى و پيوستگى ذهن و روح رزمندگان با كربلا است.

آيا مرور همارۀ يك نام گواه دلبستگى و عشق به آن نام نيست؟ آيا نشان عشق،اين نيست كه عاشق در همه‌جا محبوب مى‌بيند و محبوب مى‌جويد و جز وصال او نمى‌طلبد؟ اگر مجنون بر شن‌ها و ماسه‌هاى بيابان مشق نام «ليلى»مى‌كرد و در پاسخ كسى كه او را بر اين كار سرزنش كرده بود،گفت: