سينۀ فضا را مى‌شكافت و با طنين دهشتناكش دشمن را گيج و مبهوت، بر زمين ميخكوب مى‌كرد. . . . [1]

حسن ختام اين بحث، سخنان سرلشكر شهيد حاج ابراهيم همّت‌است كه سرشار از اميد و اطمينان به نصرت و امداد الهى مى‌باشد:

ما شك نداريم در وعدۀ خدا كه مى‌فرمايد: «اِنْ تَنْصُرُوا اللّٰهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدٰامَكُمْ» ؛ هيچ تخلّفى راه ندارد، منتها خداوند انسان مؤمن را به سختى‌ها و مشقّات آزمايش مى‌كند تا او را خالص گرداند. . . .

ما بايد استقامت كنيم و به نصرت خدا اميدوار باشيم. در هيچ عملياتى ما پيروز نشديم، مگر اين كه معجزۀ خداوند را در آن پيروزى ديديم. [2]

2-2. پيروزى به دست خداوند

از آموزه‌هاى مسلّم قرآنى اين است كه پيروزى بر دشمنان، تنها، به دست خدا است و فاتح حقيقى خداوند متعال است. خداوند سبحان در قرآن كريم پس از بيان امداد مسلمانان در جنگ بدر به وسيلۀ فرو فرستادن فرشتگان مى‌فرمايد:

و خدا آن [وعدۀ پيروزى] را جز مژده‌اى براى شما قرار نداد تا [بدين‌وسيله شادمان شويد و] دل‌هاى شما بدان آرامش يابد و پيروزى جز از جانب خداوند تواناى حكيم نيست. [3]

بر اساس دلالت اين آيه، پيروزى منحصراً به دست خداوندِ شكست‌ناپذير است و حتّى امدادهاى غيبى و عوامل معنوى-چه رسد به زيادى نفرات، سلاح و تجهيزات و ديگر اسباب مادى-، تنها، وسايل پيروزى‌اند نه پيروزى