اِبْنِ مُنادي، ابوالحسين احمد بن جعفر بن محمد (18 ربيعالاول 256-19 محرم 336ق/23 فورية 870 -10 اوت 947م)، محدث، مقري و فقيه حنبلى بغداد. منادي لقب پدربزرگش محمد بن عبيدالله بوده است (سمعانى، 12/435). او از جدش محمد و پدرش جعفر، ابوداوود سجستانى، عبدالله و صالح پسران احمد بن حنبل، محمد بن عبدالملك دقيقى و جمعى ديگر استماع نمود (نك: ابن ابى يعلى، 2/3؛ خطيب، 4/69؛ ذهبى، 15/361؛ عليمى، 1/231). او همچنين از حسن بن عباس رازي، سليمان بن يحيى ضبّى، ادريس بن عبدالكريم و فضل بن مخلد دقّاق قرائت آموخت. ابوعمر ابن حَيّويه، محمد بن فارس غوري از او حديث شنيده و ابوالحسن على بن عمر دارقطنى، عبيدالله بن ابراهيم عمري و جمعى ديگر نزد او قرائت فرا گرفتهاند (ابن ابى يعلى، ذهبى، همانجاها؛ ابن جزري، 1/44). ابن ابى يعلى (2/3-4) و خطيب (همانجا) او را با الفاظى چون ثقه و امين ستودهاند و ابوعمرو دانى او را در قرائت متقن خوانده است (ذهبى، همانجا). از ابن منادي برخى نظرات فقهى نقل شده كه از آن جمله قول به صحت وضو گرفتن از ظروف طلا و نقره با وجود حكم به تحريم آن است (ابن ابى يعلى، 2/6). به گفتة ابن نديم (ص 41) او بيش از 120 اثر در علوم مختلف داشته كه بيشترين آنها مربوط به علوم قرآنى بوده است. ابن ابى يعلى (2/3) و ابن جوزي (6/358) آثار او را حدود 400 عنوان دانستهاند. با اين وصف تنها اثر خطى شناخته شده از وي متشابه القرآن است كه نسخهاي از آن در كتابخانة بلدية اسكندريه موجود است (نك: .(GAS,I/44 اثر ديگر ابن منادي الملاحم، در سدة 6ق توسط مؤلف شيعىِ كشف المخفى فى مناقب المهدي(ع) (نك: ابن طاووس، 180) و پس از وي توسط مقدسى در عقدالدرر (ص 22، جم) و ديگران مورد اقتباس قرار گرفته است. براي چند اثر يافت نشدة ابن منادي مىتوان به ابن نديم (همانجا) و حاجى خليفه (2/1921) مراجعه كرد. گفته شده سختگيري و تندخويى ابن منادي در متروك شدن روايات او مؤثر بوده است (ابن ابى يعلى، خطيب، همانجاها). مآخذ: ابن ابى يعلى، محمد، طبقات الحنابلة، به كوشش محمد حامد الفقى، قاهره، 1371ق/1952م؛ ابن جزري، محمد، غاية النهاية، به كوشش گ. برگشترسر، قاهره، 1351ق/1932م؛ ابن جوزي، عبدالرحمان، المنتظم، حيدرآباد دكن، 1357ق؛ ابن طاووس، على، الطرائف، قم، 1400ق؛ ابن نديم، الفهرست؛ حاجى خليفه، كشف؛ خطيب بغدادي، احمد، تاريخ بغداد، قاهره، 1349ق؛ ذهبى، محمد، سيراعلام النبلاء، به كوشش شعيب ارنؤوط و ابراهيم زيبق، بيروت، 1404ق/1984م؛ سمعانى، عبدالكريم، الانساب، حيدرآباد دكن، 1401ق/1981م؛ عليمى، عبدالرحمان، المنهج الاحمد، به كوشش محمد محيىالدين عبدالحميد، بيروت، 1404ق/19084م؛ مقدسى، يوسف، عقدالدرر، به كوشش عبدالفتاح محمد حلو، قاهره، 1399ق/ 1979م؛ نيز: GAS. محمد هادي مؤذن جامى تايپ مجدد و ن * 1 * زا ن * 2 * زا