صلح حطيطه جايز و صحيح است؛ خواه مورد آن عين باشد، مانند اينكه مصالحه بر نصف يا يك سوم خانه مورد اختلاف صورت گيرد[2] و يا دين، مانند مصالحه بر بعض دين مورد ادّعا[3] چنان كه در دين مدت دار نيز طلبكار مى‌تواند بر بخشى از دين مصالحه كند و آن مقدار را در ازاى دريافت نقدى باقى مانده بدهى اسقاط نمايد[4]

( صلح)

[1]تذكرة الفقهاء 16/ 7 ؛ مسالك الافهام 14/ 218

[2] تذكرة الفقهاء 16/ 10

[3] 13

[4] جواهر الكلام 25/ 36 ـ 37 .

صلح مُحابات محابات

صلوات

صلوات: درود فرستادن.

صلوات در عرف شرع عبارت است از درود فرستادن بر رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله و اهل بيت او عليهم السّلام يا ديگر مقربان درگاه الهى. از آن به مناسبت در باب طهارت و صلات سخن گفته‌اند.

فضيلت صلوات: صلوات بر محمد و آل محمد عليهم السّلام مستحب مؤكد است و روايات فراوانى در فضيلت و پاداش آن وارد شده است[1]از جمله: در روايتى از محمد بن مسلم، از امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام آمده است: «در مقام سنجش اعمال [ در قيامت ] عملى سنگين‌تر از صلوات بر محمد و آل محمد [ عليهم السّلام ] نمى‌باشد. اعمال فرد در كفه ترازو گذاشته مى‌شود و كم مى‌آيد و چون صلوات بر آن افزوده مى‌شود، موجب رجحان و سنگينى آن مى‌گردد»[2] در روايتى ديگر از امام صادق عليه السّلام آمده است: «دعا همچنان در پس حجاب مى‌ماند و بالا نمى‌رود تا آنگاه كه بر محمد و آل محمد [عليهم السّلام] صلوات فرستاده شود»[3]

صلوات كامل: در صلوات بر پيامبر صلّى اللّه‌ عليه و آله، خاندان آن حضرت نيز داخل مى‌باشند؛ از اين رو، صلوات بر پيامبر صلّى اللّه‌ عليه و آله بايد با صلوات بر خاندان آن حضرت توأم باشد و صلوات بدون آن، ابتر و ناقص است[4]

كيفيت صلوات: در صلوات، كيفيت