دعا خواندن در قنوت به فارسى، بلكه ـ بنابر قول منسوب به مشهور ـ به هر زبانى جايز است؛ از اين رو، بسيارى از فقها دعاى غلط در قنوت را جايز دانسته‌اند به شرط آنكه غلط فاحش وتغيير دهنده معنا نباشد.[9]

امامت امام جماعتى كه قرائتش غلط است براى كسانى كه قرائتشان درست است، صحيح نيست؛ خواه قادر بر اصلاح آن باشد يا نباشد.[10] برخى در صورتى كه نتواند غلط را اصلاح كند، حكم به كراهت امامت كرده و در صورت قدرت بر اصلاح و ترك آن و غلط خواندن قرائت، نماز او و نيز مأمومان را در فرض آگاهى داشتن از آن باطل دانسته‌اند.[11] برخى ديگر غلطى را كه تغيير دهنده معنا باشد، زيانبخش دانسته‌اند نه هر غلطى را.[12]

در نماز پاسخ دادن به سلام غلط نيز واجب است، مگر آنكه غلط در حدى باشد كه سلام به شمار نرود[13]( سلام).

بر كسى كه آيه سجده واجب را غلط تلاوت كند يا از كسى كه غلط تلاوت مى‌كند، بشنود، سجده واجب نيست.[14] برخى احتياط وجوبى را در به جا آوردن سجده دانسته‌اند.[15]

حج: بر عمره و حج گزار واجب است تلبيه(تلبيه) را صحيح ادا كند و تلفظ غلط آن در صورتى كه قادر است با تلقين ديگرى و يا آموختن، آن را صحيح ادا كند، كافى نيست. اما اگر امكان تلقين و آموختن نباشد، در اينكه اكتفا به تلبيه غلط جايز است يا احتياط در جمع ميان آن و نايب گرفتن مى‌باشد، اختلاف است.[16]

چنانچه وكيل هنگام قربانى حج، نام موكل خود را غلط بگويد، نيت او از جانب موكل كافى و قربانى مجزى است.[17]

تجارت: بنابر قول به اشتراط عربى بودن الفاظ عقود و ايقاعات، آيا شرط است كه الفاظ عقود و ايقاعات به عربى صحيح ادا شوند يا خواندن آنها به گونه غلط نيز كفايت مى‌كند؟ مسئله محل اختلاف است.[18] برخى غلط در ماده، هيئت و اعراب را در صورتى كه به نظر عرف، به معناى مقصود از معامله زيان نرساند، بى اشكال دانسته‌اند.[19]