در صورتى كه به دار آويختنش به حق باشد، نه به ناحق و از روى ستم. در صورت دوم،
غسل مطلقا مستحب است ( صلب)؛ نوزاد به قول مشهور؛ كسى كه در پى ماه يا خورشيد
گرفتگى كامل، به عمد نماز آيات را ترك كرده است. چنين فردى به قول مشهور مستحب است
غسل كند و قضاى نماز آيات را به جا آورد. برخى اين غسل را واجب دانستهاند؛ زنى كه
خود را براى غير شوهرش خوش بو كرده است؛ كسى كه مايع مست كننده نوشيده و خوابيده
است و كسى كه پس از غسل دادن ميّت او را مسّ كرده است[2]
غسلهاى فعلى از
نوع دوم با پيدايى حدث پس از غسل باطل نمىشود؛ بدين معنا كه اعاده آن استحباب
ندارد؛ ليكن غسلهاى فعلى نوع اول، در بطلان آنها با عروض حدث باطل كننده وضو،
اختلاف است. برخى ميان خوابيدن و غير آن از حدثهاى باطل كننده وضو تفصيل داده و
تنها خوابيدن را موجب بطلان دانستهاند؛ ليكن قول مشهور بطلان غسل مطلقا است.[3]
( غسل)
[1]العروة الوثقى 2/ 154 ـ 156 ؛ مصباح الهدى 7/ 101 ـ 116
[2] العروة الوثقى 2/ 156 ـ 159 ؛ مصباح
الهدى 7/ 116 ـ 127
[3] العروة الوثقى 2/
159 ـ 160 ؛ مصباح الهدى 7/ 129 ـ 131 .
غسل مباهله
غسل مباهله: از غسلهاى مستحب.
غسل مباهله
غسلى است كه در روز مباهله يا براى اجراى عمل مباهله انجام مىشود. از احكام آن در
باب طهارت سخن گفتهاند.
به قول مشهور،
غسل كردن در روز مباهله( روز مباهله) مستحب است؛[1] چنان كه به تصريح جمعى، غسل كردن
براى اجراى مباهله با اهل باطل نيز مستحب مىباشد.[2]
غسل روز مباهله
از غسلهاى زمانى ( غسل زمانى) و غسل براى اجراى مباهله از غسلهاى فعلى( غسل فعلى)
به شمار مىرود.[3]