غسل مستحب
عبارت است از غسلى كه از نظر شارع مقدس رجحان دارد؛ ليكن اين رجحان در حدّ الزام و
وجوب نيست. از آن در باب طهارت سخن گفتهاند.
نوع استحباب:
آيا غسل به خودى خود و بدون هيچ سبب يا غايتى استحباب دارد يا استحباب آن منشأ
بيرونى دارد؟ به تعبير ديگر، آيا استحباب غسل نفسى است يا غيرى؟ مسئله محل اختلاف
است. برخى آن را به خودى خود مستحب دانستهاند.[1] بنابر اين، استحباب غسل نفسى
خواهد بود؛ ليكن بسيارى، استحباب آن را غيرى دانستهاند.[2]
اقسام: غسلهاى
مستحب در شرع بسيار است. بعضى آنها را تا صد غسل بر شمردهاند؛ ليكن در يك تقسيم
بندى كلى همه غسلهاى مستحب به سه قسم تقسيم مىشوند: غسلهاى زمانى، مكانى و فعلى.
غسلهاى
زمانى: مراد غسلهايى است كه انجام دادن آنها در زمانى خاص مستحب است كه عبارتاند
از غسل جمعه(غسل جمعه) به قول مشهور.[3] برخى قدما قائل به وجوب آن اند؛[4] غسل شبهاى
فرد ماه رمضان؛ تمام شبهاى دهه آخر آن و آخر شب بيست و سوم، علاوه بر اول شب. غسل
شبهاى قدر، شب نيمه، هفدهم، بيست و پنجم، بيست و هفتم و بيست و نهم ماه رمضان
مستحب مؤكد است.[5]
ديگر غسلهاى
مستحب زمانى عبارتاند از غسل روز عيد فطر و قربان؛[6] روز ترويه (هشتم ذيحجه)( روز ترويه)؛ روز عرفه (نهم ذيحجه)؛ روزهاى اول، نيمه، آخر و نيز بيست و هفتم
رجب؛ روز عيد غدير؛ روز مباهله(روز مباهله)؛ شب و روز نيمه شعبان؛ روز ميلاد رسول
خدا صلّى اللّه عليه و آله(روز مولود)؛ نوروز؛ نهم ربيع الاول؛ روز دحو الارض (
روز دحو الارض)؛ به قول برخى، شب جمعه؛ بلكه هر زمان شريف.[7]