را وصل گردان و هر كه در دنيا مرا قطع كرد، تو امروز بين خود و او را قطع كن»[6] در
حديثى ديگر از آن حضرت آمده است: «صله رحم كن، هرچند با دادن آبى. برترين چيزى كه
به آن صله رحم مىشود، خوددارى از آزار رسانى به رحم است»[7]
حكم: قطع رحم [
ترك صله رحم] حرام است؛ بلكه برخى آن را از گناهان كبيره( گناه كبيره) شمردهاند.[8]
بنابر اين، صله رحم در حدى كه مكلّف را از عنوان «قاطع رحم» خارج كند، واجب خواهد
بود[9] و افزون بر آن مستحب است.[10]
چگونگى صله
رحم: مرجع در كيفيت صله رحم عرف است كه به اختلاف عادتها و نيز دورى و نزديكى محل
سكونت متفاوت خواهد بود. صله رحم با سلام كردن و احوال پرسى، هديه دادن و هر نوع
كمك مالى و احسان و نيكى اى كه مقدور انسان مىباشد و همچنين ترك آزار و اذيت تحقق
مىيابد.[11]
هرگاه رحم از
كسانى كه نفقه آنان ـ در صورت فقر ـ بر انسان واجب است نباشد، آيا از جهت صله رحم،
در صورت توانگرى، دادن مال به آنان واجب است يا نه؟ برخى قائل به وجوب شدهاند.[12]
[1]لسان العرب و مجمع البحرين، واژه «وصل» ؛ مرآة العقول 8/
363
صليب به معناى
نخست عبارت است از دو تير چوبى عمود بر هم در طرحها و اندازههاى مختلف كه نزد
مسيحيان نماد به دار كشيده شدن حضرت عيسى عليه السّلام است و مقدس شمرده مىشود.[1]
از آن به مناسبت در بابهاى صلات، تجارت و غصب سخن گفتهاند.
نماز گزاردن در
اتاقى كه صليب در آن قرار دارد، مكروه است.[2]