دشول-->غدّه

دعا: درخواست توأم با تضرع و خضوع.

دعا در لغت به معناى خواندن و درخواست كردن است و در اصطلاح عبارت است از درخواست توأم با خضوع و تضرع بنده از خداوند.(1)از آن در بابهاى صلات، حج و اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.

فضيلت و حكم دعا: دعا كردن، مستحب و داراى فضيلت بسيار و برترين عبادت است. در قرآن كريم و روايات معصومان عليهم السّلام نسبت به دعا تأكيد فراوان شده است.(2)در روايتى از رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله از دعا به عنوان سلاح مؤمن در برابر دشمنان (ظاهرى و باطنى) و نيز وسيله‌اى كه موجب فراوانى روزى وى مى‌گردد تعبير شده است.(3)در روايتى ديگر از امير مؤمنان عليه السّلام آمده است: «دعا سپر مؤمن است»(4)و بنابر روايتى امام كاظم عليه السّلام فرمود: بر شماباد به دعا كردن، زيرا دعا (حتى) بلايى را كه تقدير و حكم نيز بر آن شده و تنها امضاى آن باقى مانده دفع مى‌كند.(5)

ترك دعا از روى تكبر حرام و از گناهان كبيره( --> گناه كبيره)است كه ترك كننده به حكم قرآن كريم مستحق كيفر جهنم خواهد بود.(6)

بنابر قول مشهور، دعا كردن در نماز ميّت براى مؤمنان پس از تكبير سوم و براى ميّت پس از تكبير چهارم واجب است.(7)

آداب:خداوند متعال در قرآن كريم دعا را همراه استجابت مطرح كرده است؛ بنابر اين، دعا بدون استجابت نخواهد بود؛ به شرط آنكه آداب و شرايط آن رعايت شود. مهم‌ترين شرايط و آداب دعا عبارت است از:

ـ دعا كردن با حالت خضوع و تذلّل، توأم با رقّت قلب و اشك چشم.(8)

ـ به زبان آوردن حاجت.(9)

• (1)عدة الداعى/ 9 ؛ جواهر الكلام 7/ 200
• (2)كشف الغطاء 3/ 495 ؛ جواهر الكلام 7/ 201 ـ 202
• (3)وسائل الشيعة 7/ 39
• (4)26
• (5)36
• (6)غافر/ 60 ؛ وسائل الشيعة 7/ 23 ؛ كشف الغطاء 3/ 495
• (7)جواهر الكلام 12/ 40
• (8)وسائل الشيعة 7/ 72 و 74
• (9)33