ـ تكرار كردن دعا(10)و پا فشارى نمودن بر خواسته.(11)

ـ اخلاص در دعا و توجه به ذات حق تعالى با همه وجود و روى گردانى از غير او.(12)

ـ توسل جستن به محمّد و آل محمّد صلّى اللّه‌ عليه و آله(13)و درود فرستادن بر ايشان در آغاز، ميان و پايان دعا.(14)

ـ ستايش و ثنا گفتن خداوند متعال و اعتراف به تقصيرات خود در مقام بندگى و استغفار از آنها قبل از دعا.(15)

ـ تحصيل معرفت صحيح به خداوند متعال.(16)

ـ قصد تقرب داشتن از دعا؛ زيرا دعا عبادت، بلكه برترين عبادات است.(17)

ـ حسن ظن داشتن به اجابت از جانب خداوند.(18)

ـ دعا كردن با آرامش قلب و سكون اعضا و جوارح و پرهيز از شتابزدگى و نداشتن دغدغه‌اى جز دعا در محضر پروردگار.(19)

ـ بلند نكردن صدا هنگام دعا و در خلوت دعا كردن.(20)

ـ انصاف داشتن در دعا؛ به معناى خواستن آنچه كه بر حسب شأن او برايش روا است.(21)

ـ صحيح و بدون غلط خواندن دعا و دعا كردن با نيكوترين كلمات؛ از اين رو، دعاهايى كه در قرآن كريم و احاديث معصومان عليهم السّلام وارد شده (دعاهاى مأثور) رجحان دارد.(22)

زمان دعا:بهترين زمان براى دعا كردن، با فضيلت‌ترين اوقات شبانه روز است، مانند سحر، وقت اذان ظهر، نيمه شب، اوقات نمازهاى پنج گانه، جمعه، ماه رمضان، روز عرفه و شب عيد فطر و قربان.(23)

مكان دعا:بهترين مكان براى دعا مكانى است كه به جهتى داراى فضيلت و شرافت باشد، مانند حطيم( --> حطيم)و مستجار( --> مستجار)در كنار كعبه؛ مسجد؛ مشاهد مشرّفه( --> مشاهد مشرّفه)و روضه( --> روضه).

بهترين حالت و موقعيت براى دعا:دعا كردن در حال روزه؛ نماز؛ تعقيب نماز( --> تعقيب)؛ قرائت و سجود؛ بين اذان

• (10)25
• (11)58
• (12)53 ، 72 و 142 ؛ كشف الغطاء 3/ 501
• (13)وسائل الشيعة 7/ 97
• (14)92
• (15)79
• (16)ملاذ الاخيار 5/ 85
• (17)وسائل الشيعة 7/ 30
• (18)52
• (19)55
• (20)63 ؛ لوامع صاحبقرانى 6/ 356 ـ 357
• (21)ميزان الحكمة 2/ 885
• (22)وسائل الشيعة 7/ 56 و 140 ؛ كشف الغطاء 3/ 496 ، 502 و 522 ؛ جواهر الكلام 7/ 203
• (23)جواهر الكلام 7/ 202