احكام آن در بابهاى طهارت، خمس، غصب، احياء موات، حدود و ديات آمده است.
طهارت:اگر براى تحصيل طهارت (وضو يا غسل) آب در دسترس نباشد، كندن چاه در صورت مشقت نداشتن واجب است.(1)كندن قبر به اندازه قامت انسان متوسط يا تا ترقوه وى( --> ترقوه)مستحب است.(2)
خمس:تعلق خمس به مثل گنج و معدن پس از كسر هزينههاى انجام گرفته براى كندن و استخراج آن است.(3)
غصب:كسى كه در ملك ديگرى غاصبانه چاهى كنده است، در صورت درخواست مالك واجب است آن را پر كند.(4)
احياء موات:كندن چاه در زمين موات به قصد تملّك، قبل از رسيدن به آب، تحجير( --> تحجير)به شمار مىرود و موجب حقّ اختصاص براى حفر كننده است و اگر به آب برسد، حفر كننده مالك چاه و آب آن مىشود.(5)
حدود:اگر كسى فردى را در گودالى كه ديگرى كنده بيندازد و او آسيب ببيند يا كشته شود، آن كه او را انداخته ضامن است نه حفر كننده گودال.(6)
ديات:اگر كسى در ملك خود يا مكان مباح، چاهى يا گودالى بكند و كسى در آن بيفتد، ضامن نيست؛ ليكن اگر در ملك ديگرى بدون اجازه مالك يا در محلّ عبور و مرور مردم چنين كارى كند، ضامن خواهد بود.(7)