تطبيق

تَطبيق: نهادن يكى از دو دست بر ديگرى و قرار دادن آن دو بين زانوها/ همسان كردن دو چيز با يكديگر.

از مفهوم نخست در باب صلات به مناسبت سخن رفته است.

تطبيق در حال ركوع ـ بنابر تصريح گروهى ـ كراهت دارد، هرچند ظاهر كلمات بعضى قدما حرمت اين عمل است؛ ليكن برخى، احتمال داده‌اند كه مراد آنان از حرمت، كراهت باشد.(1)

از مفهوم دوم در باب طهارت بحث شده است.

تطبيق دهان ميّت (روى هم قرار دادن لبها) مستحب است.(2)محل تطبيق دو لب و نيز دو پلك جزء باطن به شمار مى‌رود كه شستن آن در وضو و غسل لازم نيست(3)(-->باطن).

اشتباه در تطبيق:صرف اشتباه در تطبيق در اعمال عبادى موجب بطلان عمل نمى‌شود. بنابر اين، اگر كسى به گمان آنكه روز پنجشنبه است غسل جمعه را ـ به جهت تقديم و خوف دسترسى نداشتن به آب در روز جمعه ـ به‌جا آورد، سپس معلوم شود كه روز جمعه بوده است، در صورتى كه قصد امتثال امر واقعى را داشته و اشتباه از ناحيه تطبيق روزها باشد ـ به‌گونه‌اى كه نيّت مقيّد به روز پنجشنبه نباشد ـ غسل صحيح است. همچنين اگر كسى به گمان انقضاى وقت، به نيّت قضا نماز بگزارد سپس معلوم شود كه نماز را در وقت ادا گزارده است، در صورتى كه اشتباه در تطبيق بوده و نيّت، مقيّد به ادا يا قضا نباشد، نماز صحيح است.(4)

تَطَفُّل -->طُفيلى

• (1)الحدائق الناضرة 8/ 272 ؛ جواهرالكلام 10/ 117 ـ 119
• (2)العروة الوثقى 1/ 375
• (3)146 ؛ مستمسك العروة 2/ 132
• (4)العروة الوثقى 1/ 615 .