نام کتاب : مناظره حیوانات با حکما نویسنده : احمدی(بهمئی)، یعقوب جلد : 1 صفحه : 75
نخست،
بدان که اهل معنا را سخن از صورت نباشد و ارباب تمیز در مقابله قلب قالب را وزنی
ننهند اگر در این معرض صورت را هیچ اعتباری بود، نمیگفتند:(صلی
الله علیه و آله): ان الله لا ینظر الی صورکم و لا الی
اعمالکم، ولکن ینظر الی قلوبکم و نیّاتکم»[1].
و
اگر مقصود از حسن صورت، صباحت و ملاحت است، آن خود خیالبازی است که
ناقصات عقل را در نمایش موی و روی و خط و خال بدان مفاخرت باشد.
و
اگر عظم جثّه و استقامت هیکل است، بباید دید که حق تعالی
در شأن منافقان چه فرمود: )وَ إِذَا رَأَیتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ([2] ایشان
را اگرچه صورت انسان بوَد؛ اما چون معنی حاصل نبوَد، با جمادات مقابل شدند: )كَأَنَّهُمْ
خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ([3].
حکیم
شام گفت: نص قرآن مجید بر صحت قول من دلیل است، چنانچه فرمود: )لَقَدْ
خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ([4] هر
آینه از این وجه ما را بر جمله موجودات فضیلت باشد.
مور
گفت: ما را نیز از کلام حق در این معنی دلایل بسیار
است، چنانچه فرمود: )الَّذِی أَحْسَنَ كُلَّ شَیءٍ خَلَقَهُ([5]و در
جای دیگر فرمود: (اعطی کل شیء خلقه ) از این
طریق اگر شما خود را بر ما ترجیح مینهید، مقبول
نیست و در حسن صورت همه مطابق و موافق یکدیگریم و
میان ما و شما در ترتیب جسم و ترکیب اعضا هیچ مباینتی
نیست؛ بلکه همه را در دایره وجود یک حکم است. اگر
تغییری و تفاوتی هست، در هیأت است،
[1] . (یعنی
خداوند به ظاهر شما و به اعمال شما نمی نگرد،بلکه به قلب شما می
نگرد .) شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج 1 ص432.المکتبة
العصریه
[2]. (هنگامى كه آنها را مىبينى، جسم و قيافه
آنان تو را در شگفتى فرو مىبرد)منافقون/ 4.
[3]. اجسامی بی روح و
صورتهایی بی معنا و هیکل هایی توخالی
دارند. نه از خود استقلالی، نه در درون نور و صفایی. نه اراده و
تصمیم محکم و ایمانی، درست همچون چوب های خشک تکیه
زده بر دیوار.
[4]. (كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام
آفريديم) تین/ 4.
[5]. (او همان كسى است كه هر چه را آفريد نيكو
آفريد) سجده/ 7.
نام کتاب : مناظره حیوانات با حکما نویسنده : احمدی(بهمئی)، یعقوب جلد : 1 صفحه : 75