مقدمه، حکم نصّ و حدیث را تتبّع نمودن از لوازم دین است و از شرایط اهل یقین، و نیز آن عداوت و غضب و عصبیت قدیم از نتیجه حمیّت بود و از رسوم جاهلیت در وجود آمده و آن نقار[1] وحشت اول تأثیر عادتی بودکه از غلبه کفر و نفاق بهم رسیده بود. بباید دانست که حق تعالی قبیله اوس و خزرج را در این معنی چه فرموده: )وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَینَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا([2]

امروز بحمدالله تعالی ملک دادبخش را چون به نعمت اسلام و خلعت ایمان مشرّف و مکرّم گردانیده‌اند و نفس نفیس او به حسن تدبیر و کمال عقل ونور علم و وفور حکمت مزیّن و مهذّب گشته است، می‌باید که در این معنی محکمه عدل و انصاف بر وفق اشارت )كُونُوا قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ [3](تفحّص احوال مظلومان بفرمایید و در مسند حکومت و سلطنت بر قانون حکم )إِنَّ اللَّهَ یأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسَانِ([4] انصاف از همه ظالمان بستانید.

نظم

[1] . کینه، عناد

[2] . (نعمت خدا را درباره خود به ياد آريد آن گاه كه با هم دشمن بوديد پس ميان دل‌هاى شما الفت افكند، پس به نعمت او برادر يكديگر شديد) آل عمران/ 103.

[3] . (پيوسته به عدالت قيام كنيد و براى خدا گواهى دهيد)نساء/ 135.

[4] . (همانا خداوند به عدل و احسان و بخشش به خويشان فرمان مى‌دهد)نحل/ 90.