طریق صواب[1] و جاده سداد[2] آن است که همه در این حضرت حاضر آیند و در حضور با یکدیگر مناظره کنند تا به حجّت ظاهر و برهان باهر، ظالم از مظلوم و غالب از مغلوب پدید آید و بعد از آن، هر که از حدّ عدالت تخلّف نماید و قدم در دایره انصاف، راسخ و ثابت ندارد و معلوم عالمیان شود که ظلم صریح و طغیان قبیح کرده باشد.)أَلَا لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِینَ[3](.

مَلک را سخن وزیر موافق آمد. شتر را پرسید که حیوانات دیگر با شما در این مظلمه شریک هستند یا نه؟

شتر گفت: اگرچه رسالت بنده از جهت بهائم است؛ اما وحوش و طیور و سباع و هوام و حشرات جمله همین شکایت دارند و خواص و عوام و وضیع و شریف ایشان بدین مشورت متفق‌اند؛ زیرا که همه مبتلای ظلم بنی‌آدم شده‌اند و از جور و جفای ایشان عاجز آمده‌اند.

ملک پرسید: جمله حیوانات بر چند صنفند؟

شتر گفت: عدد اصناف حیوانات چندان است که در وهم و فهم، احاطه کردن آن ممکن نیست؛ اما آنچه ظاهر است، «علی الطریق الاجمال»، هفت گروه‌اند:

گروه اول بهائم‌اند که این خدمتکار، فرستاده ایشان است و ریاست این گروه را اسب دارد.

طایفه دوم سباع‌اند که سیّد ایشان شیر شرزه است.

طایفه سوم جماعت طیور‌ند که در بحر و برّ آشیانه دارند و سیمرغ امیر ایشان است.

[1] . به جا و مناسب

[2] . درستی

[3] . (هان! لعنت خدا بر ستمگران باد) هود/ 18.