عِدَّةٌ مِن أصحابِنا نقل مِی‌کند،[1] بعد سند به احمد بن محمّد بن خالد برقِی مِی‌رسد، از پدرش، از عبدالله بن بکِیر.

راجع به پدرش مسئله‌اِی هست که مِی‌گوِیند: «از ضعاف نقل مِی‌کرده است» ولِی اِین اشکال در اِینجا دِیگر وارد نمِی‌شود، چون در اِینجا اِیشان از عبدالله بن بکِیر نقل مِی‌کند. لذا اِین رواِیت هم صحِیح‌السند و معمولٌ‌بها است و در آن هم فقط عبارت «لا ضررَ و لا ضِرارَ» است و هِیچ اضافۀ دِیگرِی ندارد.

بررسِی رواِیت عبدالله بن بکِیر در تهذِیب و مقاِیسۀ آن با نقل کافِی

بعد مرحوم شِیخ در تهذِیب[2] همِین رواِیت کافِی را با ابتدا به احمد بن محمّد بن خالد نقل مِی‌کند و دِیگر «عن عدّة من أصحابنا» را نقل نمِی‌کند و از همان احمد بن محمّد بن خالد نقل مِی‌کند؛ حالا ِیا مرحوم شِیخ خودش کتاب او را ملاحظه کرده است و مستقِیماً از احمد بن محمّد بن خالد نقل مِی‌کند، ِیا از کافِی گرفته است منتها «عدَّة مِن أصحابنا» را حذف کرده است. البته فرقِی نمِی‌کند، چون شِیخ در تهذِیب بعِینه همان رواِیت کافِی را نقل مِی‌کند و حتِّی ِیک کلمه هم زِیاد و کم ندارد. از اِینجا معلوم مِی‌شود که اِین دو رواِیت ِیکِی بوده‌اند و چون شِیخ طوسِی متأخر از کلِینِی است، پس قطعاً از کلِینِی نقل کرده است؛ منتها دأب شِیخ بر اِین بوده است که «عدَّة مِن أصحابنا» را حذف مِی‌کند.

تصحِیف عبارت کافِی در نسخۀ تهذِیب

ِیک مسئله در اِینجا مِی‌ماند و آن اِین است که در رواِیت کافِی دارد:

فأبِیٰ أن ِیبِیعَ، فقال رسول الله صلِّی الله علِیه و آله: «لک بها عَذقٌ ِیُمَدُّ لک فِی الجنَّة!»

«تو اگر اِین نخل و عَذق را بدهِی و ببخشِی، من در بهشت ِیک عَذق و نخلۀ دِیگرِی را که شاخه‌هاِیش کشِیده باشد، براِی تو ضمانت مِی‌کنم!»

[1]. رجال العلامة الحلِی، ص 271:

«کلّما ذکرته فِی کتابِی المشار إلِیه ”عدّة من أصحابنا عن أحمد بن محمد بن خالد البرقِی“ فهم: علِی بن إبراهِیم و علِی بن محمّد بن عبدالله بن أُذِینة و أحمد بن عبدالله بن أمِیّة و علِی بن الحسن.»

[2]. تهذِیب الأحکام، ج 7، ص 146.