زندگى سرخ، انتظار سبز

رابطه فرهنگ انتظار و فرهنگ عاشورا

سيد محمّدمهدى ميرباقرى‌

در بين نقطه قوّت‌هايى كه در فرهنگ تشيّع است دو نقطه قوت بسيار برجسته وجود دارد كه سرمايه اصلى تشيع براى حركت به سمت عصر ظهور و زمينه‌سازى آن است: اوّل، فرهنگ توجه به وجود قدس امام عصر (ع) و انتظار دولت كريمه حضرت؛ دوم، فرهنگ شهادت و فرهنگ عاشورا و توجه به وجود مقدس حضرت سيد الشهداء (ع).

ابليس از سرآغاز خلقت متوجه اين دو نقطه قوت در تشيع بوده است؛ چون او دقيقاً آن نقطه‌هاى اصلى را هدف مى‌گيرد، ولى اين شرح صدرى كه اكنون در دنياى كفر پيدا شده در گذشته نبوده است و لذا الآن دستگاه ابليس تمام توان خود را براى جنگ با اين دو نقطه قوت و تضعيف كردن آنها در دنياى تشيع جمع كرده است.

تعبيرى كه دستگاه ابليس داشتند اين است كه شيعه دو سر سبز و سرخ دارد و ما بايد اين دو سر را بزنيم.

شيعه به واسطه اميدوارى كه بر اساس اعتقاد به حضرت ولى عصر (عج) و انتظار دولت كريمه حضرت دارد، و به واسطه آن شهامت و شهادت و از خود گذشتگى‌اى كه به وسيله روح عاشورا در او پيدا شده است، واجد اين نقطه قوت اساسى است كه به تنها رقيب دنياى غرب و تنها رقيب دستگاه ابليس تبديل شده است و بايد اين نقطه را هدف قرار داد.

متقابلًا ما هم موظف هستيم كه از اين دو نقطه پاسدارى كنيم و سعى كنيم كه فرهنگ انتظار و فرهنگ شهادت را ابتدا در جامعه تشيع و بعد هم در كلّ دنياى اسلام و در بستر جامعه جهانى نشر بدهيم.