«جاءَأَمْرُنا».[1]

امر، متعلّق به عالَم امر و متعلّق به صاحب الامر است. عالم امر چيست؟ امر، خودِ خداست؛ مُلكِ خدا، ظهور خدا. اصلًا ظهور ولى‌عصر (عج) يعنى ظهور خدا، خدا خودش را ظاهر مى‌كند.[2]

آيا در حديث شنيده‌ايد كه وقتى حضرت، تشريف مى‌آورند به خانه خدا تكيه مى‌دهند؟ خانه خدا يعنى خدا، يعنى تكيه‌گاه ولى‌عصر (ع) خداست. به خانه تكيه مى‌دهد يعنى اعتماد و يقين او به خداست، علم و قدرت او مال خداست. آنگاه جمالش را نشان مى‌دهد [و مى‌فرمايد:]

«يا معشر الخلائق ألا و من أراد أن ينظر إلى آدم و شيثٍ فها أنا ذا آدم و شيثٌ».[3]

اى اهل عالم، هر كس اراده دارد آدم (ع) را ببيند، مرا ببيند، هر كه مى‌خواهد نوح (ع) را ببيند و ابراهيم (ع) را ببيند. همين‌طور رؤوس پيامبران را مى‌شمرد و در آخر مى‌گويد:

«و من أراد أن ينظر إلى محمّدٍ و أميرالمؤمنين (ع) فها أنا ذا محمّدٍ و أميرالمؤمنين».

سپس همين‌طور آبا و اجدادش را مى‌شمرد تا به خودش مى‌رسد.[4]

تكذيب مدّعى رؤيت‌

اينكه در روايت آمده: «هر كس كه ادّعاى مشاهده امام زمان (عج) كرد، تكذيبش كنيد» به اين معناست كه: آنچه ديده است فقط پرتو مختصرى از امام زمان (ع) [بوده‌] است و مطلب خيلى بالاتر از اين است. از طرف ديگر كسى كه چيزى را ديد نبايد به ديگران بگويد. لذا ما وظيفه تكذيب داريم، گرچه ممكن است طرف راست بگويد.[5]

پى‌نوشت‌ها:

[1]. مجموعه مقالات عباس اقبال آشتيانى، ج 2، ص 363، به اهتمام دبير سياقى، نشر روزنه.

[2]. ديوان حافظ

[3]. طيب، مهدى، مصباح الهدى، صص 11- 13، نشر سفينه.

[4]. ديوان حافظ

[5]. ناگفته‌هاى عارفان، دفتر دوم، صص 58- 60 مصاحبه با حاج آقا اصلانى، نشر مهر خوبان.

[6]. شمس‌الدين، سيد مهدى، چهل وادى نور، ص 11، نشر شفق.

[7]. ديوان حافظ

[8]. موسوى مطلق، سيّد عباس، خرمن معرفت، صص 46- 47، نشر هنارس.

[9]. همان، ص 47.

[10]. سوخته، يادنامه آيت‌الله انصارى همدانى (ره)، ص 123، مؤسسه فرهنگى شمس الشموس.

[11]. يادنامه‌اى درباره اين زاهد وارسته با عنوان «در كوچه عشق» توسط نشر مهر خوبان به چاپ رسيده است.

[12]. موسوى مطلق، همان، ص 47.

[13]. طيب، مهدى، همان، ص 467،.

[14]. همان، ص 323.

[15]. همان، ص 465.

[16]. طوباى محبّت، دفتر سوم، صص 47- 48.

[17]. همان، دفتر دوم، ص 193.

[18]. همان، دفتر اوّل، ص 101.

[19]. طيب، همان، صص 320- 321.

[20]. همان، ص 319.

[21]. همان، ص 323.

[22]. همان، ص 319.

[23]. همان.

[24]. طوباى محبّت، دفتر دوم، ص 55.

[25]. طوباى محبّت، دفتر اول، ص 174.

[26]. همان، صص 108- 109، همچنين ملكى تبريزى، ميرزا جواد، المراقبات، ص 184، نشر اخلاق.

[27]. طوباى محبّت، دفتر سوم، ص 107- 108.

[28]. سوره اسراء (17)، آيه 85.

[29]. طوباى محبّت، دفتر سوم، ص 115- 114.

[30]. سوره هود (11)، آيه 58.

[31]. طوباى محبّت، دفتر چهارم، ص 3.

[32]. علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 53، ص 9 و مختصر بصائر الدرجات، ص 1854.

[33]. طوباى محبّت، دفتر 4، ص 31.

[34]. طيب، همان، ص 321.