در اينجا هم رويكرد هم‌دلانه نيست و در برخى موارد مغرضانه است و موارد من درآوردى هم در آن يافت مى‌شود؛ مثلًا اين روايت نبوى را كه مى‌فرمايد «فاطمة بضعة منى من آذاها فقد آذانى» و شيعه و سنى آن را نقل كرده‌اند هيچ يك نگفته‌اند كه مخاطب آن حضرت امير (ع) بوده كه مثلًا يا على حواست باشد و اين قدر نعوذ بالله با فاطمه رفتار ناشايست نداشته باش و آزارش نده. اين يكى از حرف‌هاى من در آوردى مستشرقان است. سفاهت، جهالت و خباثت با هم كه جمع شود: محصولش چنين حرف‌هايى است. يا اينكه گفته شده على‌بن ابى‌طالب (ع) مرد با كفايتى نبوده‌اند آن هم به اين معنا كه آن حضرت مى‌بايست همه رقبا و سياستمداران رقيب خود را به هر قيمتى كه شده حذف مى‌كردند حتى به قيمت حذف و كشته شدن بسيارى از آنان، فريب مردم و جعل احاديث همانند معاويه!

وظيفه ما در شرايط كنونى چيست؟

در آن سوى دنيا حجم قابل توجهى از تحقيقات درباره شيعه انجام مى‌شود، لذا به طور طبيعى، ما هم در كشور خودمان بايد حجم قابل مقايسه‌اى با آنان را در تحقيقات خود به شيعه‌شناسى اختصاص دهيم. بايد عرصه پژوهش در حوزه شيعه را مديريت و ساماندهى كنيم. مطالعات كلامى، تاريخى، جامعه‌شناسانه هر كدام به طور جداگانه انجام شوند. يكى از دلايلى كه كارى در اين حوزه به طور جدى انجام نمى‌شود، اين است كه براى آن بودجه كافى اختصاص داده نمى‌شود، محققان اين حوزه مورد تشويق، تقدير و حمايت قرار نمى‌گيرند. براى نمونه عمده حمايت‌هايى كه سال گذشته از مجموعه ما مى‌شد به صورت محسوسى قطع شد. ما دوام آورديم ولى مؤسساتى از قبيل ما دچار بحران و ورشكستگى مى‌شوند. مسئوليت وزارت ارشاد حمايت از چنين مجموعه‌هايى است. حوزه همچنان با همان منابع مختصر وجوهات كارهاى خدماتى را در كنار پرداخت شهريه طلاب انجام مى‌دهند. برپايى نمايشگاه قرآن و جلسات قرائت در حالى كه كارهاى كيفى قابل عرضه به دنيا وجود نداشته باشد، چندان ارزشى پيدا نمى‌كند. خلاصه اينكه يكى از امورى كه مى‌تواند براى كشور باقيات‌الصالحات بشود همين شيعه‌شناسى است كه بايد به طور جدى روى آن سرمايه‌گذارى كرد.

براى جبران كاستى‌هاى انجام شده تاكنون چه بايد كرد؟

بايد از محققان اين حوزه و تلاش‌هاى خودجوش حمايت كنيم. البته نبايد كار را دولتى كرد، بايد بدون دولتى كردن كار اين افراد را شناسايى، معرفى و حمايت كرد و كمبودهايشان را برطرف نمود.

مؤسسه شيعه‌شناسى دو كار مهم را از بدو تأسيس تاكنون انجام داده است:

1. مطالعات جامعه شناختى شيعه را به مطالعات تاريخى و كلامى موجود اضافه كرد؛

2. مطالعات شيعه‌شناسى را تا تأسيس رشته آن پيش برد و با پيگيرى آن در شوراى گسترش علوم اين رشته را تصويب كرد كه به دانشگاه قم ابلاغ شده آن را در مقطع كارشناسى ارشد راه‌اندازى كند.

ما بايد توجه داشته باشيم كه شيعه يك جمعيت، جماعت و قوم و قبيله است. تاريخ، تطور و قوميت و زبان و فرهنگ و آداب و رسوم مخصوص به خود دارد كه متأسفانه غير از مؤسسه شيعه‌شناسى بقيه به اين مسائل توجه ندارند.

در چنين فضايى بايد تقسيم كار صورت بگيرد و تشيع‌شناسى به مطالعه آموزه‌ها و شيعه‌شناسى به مطالعه جمعيت بپردازد. در شرايط فعلى هر كس يك گوشه كار را گرفته و آن را مى‌كشد. بايد اين رشد توسعه پيدا كند بانك اطلاعات ارزشمندى براى اين حوزه به وجود بيايد.

آژانس يهود، يهوديان را بر جهان حاكم كرده و ما هم همين كار را براى شيعه بايد انجام دهيم. همان‌طور كه آنها از منافع تك تك يهوديان دنيا حمايت مى‌كنند ما هم بايد از منافع تك تك شيعيان حمايت كنيم. اين همه قربانى كه شيعيان در عراق، افغانستان و ... مى‌دهند و زنان و فرزندان آنها آواره مى‌شوند موضوع ساده‌اى نيست. ما بايد آژانس شيعيان داشته باشيم و در هر كشورى دفتر حفاظت از منافع شيعيان تأسيس كنيم. در آذربايجان 80- 70 درصد جمعيت شيعه‌اند بى‌آنكه در جايى صحبتى از آنان به ميان بيايد. بايد همانند عراق، لبنان و بحرين در آنجا هم شعيان قدرتمند شوند و به ثروت و منزلت شايسته خود دست پيدا كنند انقلاب اسلامى بى‌ترديد موهبتى الهى بوده كه بايد حداكثر استفاده را از آن ببريم و به تمام شيعيان تا آنجا كه مى‌توانيم كمك كنيم.