هاليوود و 11 سپتامبر

جان ولنتاينى‌

ترجمه: زهرا نيرومند

نظر شما چيست؟ توطئه‌اى در كار است يا اين تنها يك تصادف زمانى ساده است؟ عده بى‌شمارى از مردم، كه تعدادشان هم روز به روز بيشتر مى‌شود، بر اين باورند كه دست‌هايى در كار است. مظنونان اصلى آنها نيز انجمن‌هاى مخفى هستند كه سال‌هاست بر ضدّ مردم آمريكا و انگليس توطئه مى‌كنند.

«آدم‌ها خوش شانسى رو دو جور تعريف مى‌كنن. يك عده اونو چيزى بيشتر از شانس و اتفاق ميدونن؛ واسه اونها شانس يه نشونه است؛ يك نشونه كه ثابت مى‌كنه يك كسى اون بالا هست، اونها رو مى‌بينه و مراقبشونه. اما واسه يه عده ديگه اين فقط شانسه كه اومده سراغشون؛ شانس آوردن و بخت يارشون شده. من مطمئنم اين جور آدم‌ها به اون 14 تا نور بدبينانه نگاه مى‌كنن؛ واسشون شرايط پنجاه پنجاه نيست. مى‌تونه بد باشه، مى تونه خوب باشه. در اعماق قلبشون باور دارن كه هرچى پيش بياد، خودشون هستن و خودشون. تنها مى‌مونن و اين اونها رو مى‌ترسونه. درسته، اين جور آدم‌ها هستن. ولى عده زياد ديگه‌اى هم هستند كه با اين گروه فرق دارن. وقتى اون 14 تا نور رو مى‌بينن، بهش به چشم يه معجزه نگاه مى‌كنن؛ و با تمام وجود حس ميكنن كه هر اتفاقى بيفته يك كسى هست كه كمكشون كنه، و اين بهشون اميد مى‌ده. حالا بايد از خودتون بپرسين كه شما جزو كدوم دسته‌اين؟ از اونها كه نشونه‌ها واسشون معجزه است؟ يا اونهايى كه فقط به شانس اعتقاد دارن؟ يا اصلًا اينجورى فكر كنين- يعنى ممكنه دو تا چيز فقط از روى شانس، هم زمان اتفاق بيفته؟»[1]

اگر قرار بود از هر كس كه در خيابان مى‌بينم، بپرسم: «شما مى‌توانستيد حملات تروريستى يازده سپتامبر 2001 را پيش بينى كنيد؟» پاسخ نود و نه درصد آنها مطمئناً منفى بود. حتّى اگر قرار بود همين پرسش را از مسئولان دولتى، قضايى، نظامى، مذهبى يا اقتصادى كشور مى‌پرسيدم باز هم همين جواب را مى‌گرفتم. البته دولت بوش هم اعلام كرد كه: «هيچ كس در دولت نمى‌توانست وقوع چنين هواپيماربايى و حمله انتحارى را پيش‌بينى كند»[2]. مشاور سابق امنيت ملى آمريكا و وزير امور خارجه فعلى، كاندوليزا رايس، نيز ماه‌ها پس از حملات تروريستى تأكيد كرد: «من فكر نمى كنم كسى مى‌توانست چنين حادثه‌اى را تصور كند كه ... گروهى سعى كنند از يك هواپيماى ربوده شده به عنوان موشك استفاده كنند».[3] حتّى سرپرست مشاوران نظامى رئيس جمهور، ژنرال نيروى هوايى، ريچارد مايرز، اذعان كرد: «اعتراف سخت است، امّا بايد بگويم در اين مورد فكرى نكرده بوديم».[4]

به‌رغم سخنان تكرارى دولتمردان بوش مبنى بر اينكه «هيچ كس در كشور تصور چنين حادثه‌اى را نداشت». بايد بگويم اگر قرار بود از چند تن از افراد بانفوذ و قدرتمند هاليوود، كه با تجسم تصور نكردنى زندگى مى‌گذرانند، همان پرسش را مى‌پرسيدم، شايد با توجّه به آنچه كه آنها در لايه‌هاى پنهان‌