لحظه موعود

آن بى نهايت محض!

در آخرين صحيفه ماندگار خويش،

تصويرى از پايان عالم،

به وديعت نهاده است ...

«ان الارض يرثها عبادى الصالحون.»

و او خواهد آمد

تا پاكان، وارثان حقيقى زمين‌

طومار ننگين حيات پليدان را

در هم پيچند؛ و دگرباره، نفخه روح بخش‌

«جاءَالْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ»

در برهه‌اى ديگر از زمان‌

و به دست تواناى او!

آخرين ماندگار عشق!

درخشش و تلالؤيى دوباره يابد.

... ذوالفقار در فراخناى هستى‌

فرجام كار خويش را

به انتظار نشسته است.

و نبيره هاى ابوسفيان، ناپاكان همه اعصار

در بيغوله هاى اسطوره‌

فارغ از هر گونه دردى،

افسانه ظهور را

به استهزا گرفته‌اند.

و هنوز باور نمى دارند؛

كه او، آن راز سر به مهر هستى!

روزى خواهد آمد،

تا بساط عيش و نوش،

آنان را بر هم زند ...

همه چيز حكايت از پايان كار دارد؛

اما من!

مترنم، سرود آغازى ديگرم!

دمى بيش، تا آن «لحظه موعود»

باقى نمانده است.

و آنان كه، وقت خويش را،

ارج مى نهند.

قدر اين لحظات را بيشتر مى دانند ...

مشتاقان با قلوب آكنده‌

از محبت او

و شيفتگان با چشمان اشك آلوده،

در عشق او!

هنوز بر اين باورند،

كه آن تكسوار آشنايى!

با شمدى از پرنيان،

و هاله اى از نور،

ودايع انبيا بر كف‌

و ميراث ولايت بر دوش‌

روزى خواهد آمد ...

روزى خواهد آمد ...

غلامرضا دوست زاده‌

فيض با تو بودن‌

محمدجواد غفورزداه‌