ایجاد کند، به شرح قرآن می‌پردازد، اگرچه گاهی از معنای متداول بین عرب در زمان نزول قرآن خارج می‌شود.[1]وی با ذکر احتمال وجود سبب عادی در ایجاد صاعقه در معجزه بودن حادثه نوعی تردید ایجاد می‌کند.

پنجم) عذاب قوم شعیب

در آیاتی از قرآن مانند «وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا و الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا و أَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ»[2]، «فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ»[3] و «فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ»[4] به عذاب‌های نازل‌شده بر قوم حضرت شعیب اشاره‌شده است.

[1] - محمد حسین ذهبی، التفسیر و المفسرون، ج ۲، ص ۵۶۷«تفسیره للقرآن علی ضوء العلم الحدیث».

[2] - هود ۹۴«و هنگامی که عذاب ما رسید، شعیب و کسانی را که با او ایمان آورده بودند، با رحمتی از سوی خود نجات دادیم، و کسانی را که [به آیات ما] ستم کردند، فریاد مرگبار فرا گرفت، پس در خانه هایشان به رودر افتاده جسمی بی جان شدند.

[3] - شعراء ۱۸۹. پس او را تکذیب کردند؛ در نتیجه، عذاب روز سایبان [یعنی روزی که ابری تیره و صاعقه زا سایه می‌اندازد] آنان را فرا گرفت، همانا آن عذاب روزی بزرگ بود.

[4] - اعراف ۹۱. سپس زمین لرزه آنها را فرا گرفت؛ و صبحگاهان بصورت اجسادی بی‌جان در خانه‌هاشان مانده بودن.