الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ»[1] قرآن از عذاب نازل‌شده بر آن‌ها با تعابیری چون رجفه[2] صیحه[3] و صاعقه[4] یادکرده است.

رشید رضا درباره وجه‌تسمیه اسامی عذاب قوم ثمود معتقد است که آن صاعقه‌ای با صدای شدید و بیش‌ازحد بوده است که در دل‌ها و اندام آن‌ها لرزه انداخت. وی علت حادثه را ابری که حامل الکتریسیته سخت و متراکم بوده و با الکتریسیته زمین برخورد کرده و رعدوبرق و زلزله تولید کرده می‌داند که علم بشر در عصر کنونی به آن رسیده است.

وی برای تبیین عذاب صاعقه دو علت ذکر می‌کند خدا نابودی آن‌ها را درزمانی قرار داده است که ابرهای اشباع‌شده از الکتریسیته، براثر علل عادی به سمت سرزمین‌های آن‌ها روانه شده یا ممکن است خداوند این صاعقه را به‌گونه‌ای غیرعادی برای آن‌ها آفریده باشد. سپس می‌افزاید واقع هرچه باشد، معجزه اتفاق افتاده و خدا رسولش را در انذار قومش تصدیق کرده است.[5]

نکته:

عبده بر اساس نظریات علم جدید با این هدف که بین معانی قرآن که در نظر بعضی از مردم بعید به نظر می‌رسد و بین معلوماتی که در نظر آن‌ها و یا بالفعل مسلم هست، موافقت

[1] - فصلت ۱۷. و اما ثمودیان، پس آنان را هدایت کردیم، و لی آنان کوردلی را بر هدایت ترجیح دادند، پس به کیفر اعمالی که همواره مرتکب می‌شدند، بانگ عذاب خوارکننده آنان را فراگرفت.

[2] - اعراف ۷۸: «فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ».

[3] - هود ۶۷: «وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ».

[4] - فصلت 17«... فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ».

[5] - محمد رشید رضا، المنار، ج ۸، ص ۵۰۶-۵۰۷.