سزاوار آن است از قبيل آفرينش آسمانها و زمين و آنچه خداوند آفريده، و نيز عبرت گرفتن از آنهاست. و نام انديشيدن و تفكر را بر علمى كه از راه تفكر به دست مى‌آيد، اطلاق نموده است، از باب اطلاق اسم سبب بر مسبّب و ممكن است مقصود امام (ع)، علم به نحوه انديشيدن و آن قوانينى باشد كه رعايت آنها انديشه را از گمراهى نگاه مى‌دارد.

(76352- 76348) 13- هيچ عبادتى مانند انجام واجبات نمى‌باشد چون اينها واجبند و امر واجب از غير واجب ارزشمندتر است.

(76358- 76353) 14- هيچ ايمانى همسان شرم و بردبارى نيست، يعنى هيچ ايمانى به پايه آن ايمانى كه با شرم و بردبارى تكميل شده، نمى‌رسد، و اين همان چيزى است كه اين دو فضيلت را چنان كه گذشت، شرف بخشيده است، و اينها را بر ايمان از باب مجاز و اطلاق اسم لازم بر ملزوم به كار برده است.

(76362- 76359) 15- هيچ والايى همانند فروتنى نيست، چون والايى و بزرگى از جمله نيكيها و فضيلتهاست فروتنى نسبت به بيشترين چيزهايى كه سبب خيرات مى‌گردند، بالاتر و ارزشمندتر است، همان طورى كه قبلا نيز بيان شده است.

(76366- 76363) 16- هيچ شرافتى به پاى دانش نمى‌رسد، كه نام ملزوم را بر لازم از باب مجاز اطلاق فرموده است، روشن است كه علم بالاترين كمالات است و هيچ شرافتى همانند شرافت آن نيست.

(76376- 76371) 17- هيچ پشتوانه‌اى مطمئن‌تر از مشورت با ديگران، يعنى محكمتر و قويتر از آن نيست. و شرح اين سخن در عبارت: و لا ظهير كالمشورة، گذشت.

بايد توجه داشت كه حكم در بسيارى از اين كمالات به اعتبار موارد اكثريت است و هدف امام (ع) تشويق و ترغيب به عقل، تدبير، تقوى، خوش‌خويى، ادب، توفيق به وسيله توجه به خدا در كارها، عمل شايسته، اجر و مزد الهى، ايستادگى در برابر كار شبهه‌ناك، پارسايى در حرام، انديشه و مواظبت‌