خوردن نسبت به كارهايى است كه انجام نشده، با اين توضيح كه افسوس خوردن براى از دست رفتن هدف، باعث غم و اندوه است و اين در حال حاضر زيانى است كه هيچ گونه فايده‌اى بر آن مترتب نمى‌باشد، بنا بر اين مرتكب شدن چنين كار زيانبارى از نادانى است.

(3062) 62- امام (ع) فرمود:

لَا تَرَى الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً (74790- 74784)

[ترجمه‌]

«شخص نادان جز در يكى از دو حالت تندروى و يا كندروى مشاهده نمى‌شود».

[شرح‌]

(74790- 74784) جهل يا جهل بسيط است كه همان طرف كندروى از فضيلت و به كودنى موسوم است. و يا جهل مركب است كه همان طرف تندروى است.

توضيح آن كه نادانى كه در جهل مركب است، گاهى در پيگيرى از حق زياده‌روى مى‌كند و در نتيجه تلاش پرده‌اى جلو چشم بصيرت او پديد مى‌آيد كه او با قطع بر اين كه اين دليل رسيدن وى به حق است، از دريافت حق و حقيقت باز مى‌ماند. كه گاهى اين طرف را جربزه مى‌نامند و همواره چنين فردى در يكى از دو طرف است و به اندازه نادانى‌اش حالت وى در تمام رفتارها و گفتارها بر يكى از دو سمت: تندروى يا كندروى است.

(3063) 63- امام (ع) فرمود:

إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلَامُ (74798- 74794)

[ترجمه‌]

«هر گاه عقل كامل باشد، سخن كم گفته شود».

[شرح‌]

(74798- 74794) كامل بودن عقل باعث كنترل قواى جسمانى و به كار بردن آنها به مقتضاى‌