آن نيز چنين است: و هر چه كه نااميد ساختن بى‌ارزش‌تر از آن باشد، شايسته است كه از آن شرم نكنند بلكه بايد از نوميد كردن شرم داشت كه از آن بى‌ارزشتر است:

(3060) 60- امام (ع) فرمود:

الْعَفَافُ زِينَةُ الْفَقْرِ (74764- 74762)

[ترجمه‌]

«پاكدامنى زينت تهيدستى است‌ [1]».

[شرح‌]

(74768- 74762) قبلا معلوم شد كه پاكدامنى فضيلت قوه شهويه است، و فقير اگر شهوت خود را به وسيله عقل از خواستهاى طبيعى خود، باز دارد، نفسش با فضيلت پاكدامنى كمال مى‌يابد و تهى‌دستى‌اش را در انظار اهل بينش به فضيلت خود آراسته مى‌گرداند و اگر خواسته‌هاى خود را به حال خود يله و رها گذارد او را به زشتيها وامى‌دارد، و به حرص و آز و بخل و حسد و دريوزگى مى‌كشاند و بدان وسيله زشتترين چهره را به خود خواهد گرفت.

(3061) 61- امام (ع) فرمود:

إِذَا لَمْ يَكُنْ مَا تُرِيدُ فَلَا تُبَلْ مَا كُنْتَ (74780- 74772)

[ترجمه‌]

«هر گاه به خواسته خود نرسيدى، در هر حال باكى نداشته باش».

[شرح‌]

(74780- 74772) يعنى هر گاه در موردى به هدف خود نائل نشدى، در هر حالى كه نسبت به آن كار هستى اهميت نده، مفهوم اين سخن، جلوگيرى از اهميت دادن و افسوس‌