(3053) 53- امام (ع) فرمود:

اللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ (74682- 74677)

[ترجمه‌]

«زبان را اگر به حال خود رها كنند، چون درنده‌اى است كه مى‌گزد».

[شرح‌]

(74682- 74677) كلمه سبع را از آن رو براى زبان استعاره آورده است كه اگر آن را از كنترل عقل آزاد كنند، سخنى خواهد گفت كه مانند درنده‌اى يله و رها، باعث نابودى صاحبش مى‌گردد.

(3054) 54- امام (ع) فرمود:

الْمَرْأَةُ عَقْرَبٌ حُلْوَةُ اللَّسْبَةِ (74689- 74686)

[ترجمه‌]

«زن همچون كژدمى است كه گزيدنش شيرين است»

[شرح‌]

(74689- 74686) در مورد كژدم گزيدنش را لسبه گويند و كلمه عقرب را با صفت مزبور از آن جهت استعاره از زن آورده است كه كار زن آزردن است، امّا آزارى آميخته با لذّت بطورى كه شخص احساس اذيت نمى‌كند، مانند اذيت و آزارگرى كه آميخته با لذّتى كه ناشى از خارش آن است.

(3055) 55- امام (ع) فرمود:

الشَّفِيعُ جَنَاحُ الطَّالِبِ (74718- 74716)

[ترجمه‌]

«واسطه در كار به منزله پر و بال كسى است كه در پى حاجتى است».

[شرح‌]

(74718- 74716) كلمه جناح را از آن رو كه شخص واسطه همچون بال پرنده وسيله رسيدن طالب، به مقصود خود مى‌باشد، استعاره آورده است.