[شرح‌]

(74650- 74647) قناعت، عبارت است از سرگرم نشدن به چيزى كه از اندازه كفايت و مقدار حاجت زندگى و خورد و خوراك بيشتر باشد، و چشم نداشتن بر آنچه ديگران دارند. كلمه مال را با صفت بى‌پايان از آن رو استعاره از قناعت آورده كه بى‌نيازى ناشى از قناعت نيز همچون ثروت زياد، بى‌پايان است.

(3051) 51- امام (ع) فرمود:

الْمَالُ مَادَّةُ الشَّهَوَاتِ (74666- 74664)

[ترجمه‌]

«دارايى و ثروت، اساس خواهشهاى نفس است».

[شرح‌]

(74666- 74664) يعنى: مال باعث نيرو گرفتن و فزونى شهوات است. مادّه، همان فزونى است.

اين سخن در مورد بيزارى از افزون خواهى مال و ثروت است، از آن جهت كه باعث كمك رسانى و نيرو بخشيدن به شهوت در برابر نافرمانى از عقل و خرد مى‌گردد.

(3052) 52- امام (ع) فرمود:

مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ (74673- 74670)

[ترجمه‌]

«آن كس كه تو را هشدار دهد همچون كسى است كه به تو مژده دهد.»

[شرح‌]

(74673- 74670) مقصود امام (ع) آن است كه برحذر دارنده از پيشامد بد مانند كسى است كه مژده نجات از آن را مى‌دهد، كه وجه شبه روشن است. اين عبارت براى وادار ساختن بر توجه به هشدار دهنده و شنيدن هشدار او به منظور نجات است با تشبيه وى به كسى كه بشارت دهنده است.