(3056) 56- امام (ع) فرمود:

أَهْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ يُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِيَامٌ (74729- 74722)

[ترجمه‌]

«مردم دنيا مانند كاروانى هستند كه آنها را مى‌برند در صورتى كه خود در خوابند».

[شرح‌]

(74729- 74722) وجه شبه، جمله يسار بهم و هم نيام (آنها را در حالى كه خوابند مى‌برند) است. توضيح آن كه دنيا به منزله راهى است براى اهل دنيا كه از آن راه به سمت آخرت مى‌روند، در حالى كه از نتيجه آن، و كار و تلاش براى آن در غفلتند، تا وقتى كه به سر منزل مى‌رسند، بنا بر اين همانند كاروانى هستند در حال خواب كه آنها را راه مى‌برند تا وقتى كه به سر منزل خود مى‌رسند.

(3057) 57- امام (ع) فرمود:

فَقْدُ الْأَحِبَّةِ غُرْبَةٌ (74735- 74733)

[ترجمه‌]

«از دست دادن دوستان غربت است».

[شرح‌]

(74735- 74733) لفظ غريب را از آن رو براى از دست دادن دوستان استعاره آورده است كه هر دو باعث وحشت و تنهايى است.

(3058) 58- امام (ع) فرمود:

فَوْتُ الْحَاجَةِ أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَيْرِ أَهْلِهَا (74746- 74739)

[ترجمه‌]

«از دست رفتن حاجت، آسانتر از درخواست آن، از كسى است كه نا اهل است».