(3048) 48- امام (ع) فرمود:

الصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عَلَى مَا تَكْرَهُ وَ صَبْرٌ عَمَّا تُحِبُّ (74631- 74622)

[ترجمه‌]

«صبر دو نوع است: صبر بر آنچه نمى‌پسندى، و صبر بر آنچه دوست دارى.»

[شرح‌]

(74631- 74622) تعدّد صبر، در اينجا تعدّد وصفى است، زيرا كه حقيقت آن در هر دو مورد- به طورى كه قبلا تعريف شد- يكى است.

(3049) 49- امام (ع) فرمود:

الْغِنَى فِي الْغُرْبَةِ وَطَنٌ وَ الْفَقْرُ فِي الْوَطَنِ غُرْبَةٌ (74643- 74635)

[ترجمه‌]

«مالدارى در غربت وطن است و تهيدستى در وطن غربت است».

[شرح‌]

(74643- 74635) كلمه وطن را از آن رو براى مالدارى و ثروتمندى در غربت استعاره آورده است كه براى شخص مايه آرامش خاطر و باعث دلگرمى است، و با وجود آن، غربت در انسان اثر نمى‌كند. و لفظ غربت را نيز از آن جهت براى تهيدستى در وطن استعاره آورده است كه غربت و تهيدستى هر دو باعث كج خلقى و دشوارى كارهاست.

(3050) 50- امام (ع) فرمود:

الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ (74650- 74647)

[ترجمه‌]

«قناعت ثروتى است بى‌پايان‌ [1]».