سخاوت نيست و امام (ع) براى اثبات اين مطلب دو دليل ذكر كرده است:

1- شرم از درخواست كننده و يا از مردم، شخص را به بخشش وامى‌دارد.

2- رهايى از نكوهش درخواست كننده، كه سماجت مى‌كند و او را بخيل مى‌خواند و نظير اينها.

(3047) 47- امام (ع) فرمود:

لَا غِنَى كَالْعَقْلِ وَ لَا فَقْرَ كَالْجَهْلِ- وَ لَا مِيرَاثَ كَالْأَدَبِ وَ لَا ظَهِيرَ كَالْمُشَاوَرَةِ (74618- 74604)

[ترجمه‌]

«توانگريى چون خردمندى، و تنگدستيى همچون نادانى، و ميراثى مانند ادب، و پشتوانه‌اى به سان مشورت با ديگران وجود ندارد».

[شرح‌]

(74606- 74604) 1- هيچ توانگرايى مانند خردمندى نيست، چون در سخنان پيش گذشت كه آن بى‌نيازترين بى‌نيازى است و هيچ بى‌نيازى چون آن نيست.

(74610- 74607) 2- هيچ تنگدستى چون نادانى نيست و اين نيز بدان جهت است كه قبلا گذشت كه بزرگترين بيچارگى نادانى است مقصود از جهل در اين جا چيزى است كه مقابل عقل بالملكه است. يعنى حماقت و يا چيزى كه ملازم آن است.

(74614- 74611) 3- هيچ ميراثى مانند ادب نيست، ادب عبارت است از آراستگى به اخلاق پسنديده، و اين از هر ارثيه‌اى- مال و اندوخته- بهتر است.

(74618- 74615) 4- هيچ پشتوانه‌اى همچون مشورت وجود ندارد. نتيجه مشورت بيشتر وقتها، انديشه درست در كار مورد نظر انسان است، و انديشه درست در تدبير امور، سودمندتر از قدرت و افراد زياد است چنان كه ابو الطّيّب مى‌گويد: انديشه، مقدم بر دلاورى دليران است ... مسلما در ميان چيزهايى كه انسان براى به دست آوردن مصالح امور از آنها استمداد مى‌كند چيزى بهتر از مشورت وجود ندارد.