(74216-
74208) امام (ع)، كلمه الوراء را در دو مورد استعاره آورده است، براى كار
عاقلانهاى كه يك فرد عاقل انجام مىدهد و پس از انديشه سخن مىگويد، و همچنين
براى بىخرد كه به دنبال سخنى كه بدون مراجعه به فكر و خرد مىگويد، و پس از آن
مىانديشد كه چه گفته است. مقصود امام (ع) همان است كه سيد رضى (رحمة ...) اشاره
كرده و بنا به روايت ديگر مقصود آن است كه آنچه مورد نظر نادان است در داخل دهان
اوست يعنى بىانديشه بر زبان مىآورد، و امّا سخن خردمند ريشه در عقل دارد و جز بر
اساس انديشه درست، بر زبان نمىراند.
كلمه «قلب»
در مورد اوّل به مجاز شامل تصوراتى است كه در قالب الفاظ ظاهر مىشود و كلمه لسان
به مجاز در مورد الفاظ ذهنى به كار رفته است.
(3036) 36-
امام (ع) به يكى از يارانش كه بيمار بود فرمود:
«خداوند، رنج
تو را باعث برطرف شدن گناهانت قرار داده، البته بيمارى پاداشى ندارد، امّا گناهان
را از بين مىبرد، و آنها را مانند برگ درختان مىريزد، بلكه پاداش در گروى گفتار
زبان و كردار دست و پاهاست، خداوند پاك- هر كه را از بندگانش بخواهد- به دليل
شايستگى و پاكدلى وارد بهشت مىسازد».
[شرح]
(74406-
74343) سيد رضى- خدايش رحمت كند- مىگويد:
«مقصود امام
(ع) اين است كه بيمارى خود پاداشى ندارد، زيرا بيمارى از