(67532- 67402) مطلب سوم، دستور به آراستن هر دسته‌اى از مردم به صفات و ويژگيهايى است كه بايد واجد آن اوصاف باشند، و هر كدام را در جايگاه مناسب خود قرار دهد:

امّا دسته اوّل يعنى سپاهيان: امام (ع) به تعيين كسانى اشاره فرموده است كه آنان با داشتن ويژگيهايى، شايستگى رسيدن به اين مقام را احراز مى‌كنند. و در باره آنان دستورهايى- اعم از اوامر و نواهى- داده است.

امّا اوصاف و ويژگيها:

1- كسى كه نسبت به خدا و پيامبر خدا (ص) و پيشوا و رهبرش پندپذيرتر و پاكدلتر است، يعنى در عمل بر طبق فرمان خدا، رسول خدا و رهبر خود، امينتر است. اصطلاح ناصح الجيب، كنايه از امانتدارى است.

2- بردبارترين مردم باشد. آن گاه چنين فرد برتر را معرّفى كرده و فرموده است: از كسانى كه دير خشمگين مى‌شوند، و اگر كسى از آنان عذرخواهى كند، زود عذر پذيرند و به زيردستان مهربانند و نسبت به آنها درشتى نمى‌كنند، امّا با زورمندان گردن فرازى مى‌نمايند يعنى بر آنها برترى مى‌جويند و با اعراض از ضعيفان به زورمندان رو نياورند از آن كسانى كه خشونت آنان را از جا نكند، يعنى خصلت درشتى و خشونت ندارند تا آنان را به هر جا كه خواهد بكشد، مانند اين سخن: دوشيدن شتر با همه نيرو و تمام كف دست مصلحت نيست، كه باعث پس زدن شير مى‌شود [1] و بعضى گفته‌اند: هيجان او را وادار به عملى نكند، و اگر كارى را انجام داد، باعث رنجش او نگردد، و نرمش و ناتوانى او را از اجراى حدود الهى و گرفتن حق ستمديدگان از ستمكاران باز ندارد.

3- كسانى كه از خانواده‌هاى شريف و خاندانهاى درستكار و خوشنام و