(2048) 48- از جمله نامه‌هاى آن حضرت به ديگران‌ [1]

أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الدُّنْيَا مَشْغَلَةٌ عَنْ غَيْرِهَا- وَ لَمْ يُصِبْ صَاحِبُهَا مِنْهَا شَيْئاً- إِلَّا فَتَحَتْ لَهُ حِرْصاً عَلَيْهَا وَ لَهَجاً بِهَا- وَ لَنْ يَسْتَغْنِيَ صَاحِبُهَا بِمَا نَالَ فِيهَا عَمَّا لَمْ يَبْلُغْهُ مِنْهَا- وَ مِنْ وَرَاءِ ذَلِكَ فِرَاقُ مَا جَمَعَ وَ نَقْضُ مَا أَبْرَمَ- وَ لَوِ اعْتَبَرْتَ بِمَا مَضَى حَفِظْتَ مَا بَقِيَ وَ السَّلَامُ (65724- 65672)

[لغت‌]

(لهج): حرص زياد

[ترجمه‌]

«امّا بعد، دنيا جاى سرگرمى و جلوگيرى از آخرت است و دنياجو، از متاع دنيا بهره‌اى نمى‌گيرد، جز اين كه بر حرص و آزش افزوده مى‌شود. و طالب دنيا به وسيله آنچه از دنيا به دست آورده هرگز از آنچه به دست نياورده بى‌نياز نمى‌شود، در حالى كه پس از جمع‌آورى، جدايى و پس از پابرجايى درهم ريختن است. و اگر از گذشته عبرت گيرى در باقيمانده از دنياى خود محفوظ خواهى بود و سر و سامانى خواهى داشت و السلام».

[شرح‌]

(65678- 65664) نامه را با توجه به عيبها و كاستيهاى دنيا آغاز كرده تا ميل و رغبت به دنيا را كم كند و چند مورد از معايب دنيا را يادآور شده است: