كه جباران و متكبران گرفتند، و سپس با توشه‌اى رساننده و تجارتى سودآور از دنيا رفتند، در دنياى خود لذت زهد را چشيدند و يقين كردند كه فردا در آخرت همسايگان خدا هستند، دعايشان ردّ نمى‌شود و از بهره لذت آنان چيزى كم نمى‌آيد، پس اى بندگان خدا از مرگ و نزديك شدن آن بر حذر باشيد، و ساز و برگ آن را آماده داريد، زيرا كه با امرى بزرگ و خطرناك مى‌آيد، خير و نيكى را مى‌آورد كه هرگز با آن بدى نيست و يا شرّ و بدى را مى‌آورد كه هرگز با آن خيرى نيست، پس چه كسى به بهشت نزديكتر از كسى است كه كار بهشت را انجام مى‌دهد و كيست نزديكتر به دوزخ از كسى كه كار دوزخ مى‌كند؟ و شما رانده‌شدگان مرگ هستيد كه اگر بايستيد شما را مى‌گيرد و اگر از آن بگريزيد شما را در مى‌يابد، و او از سايه با شما همراهتر است، مرگ به موهاى پيشانى شما بسته شده و دنيا از پى شما درهم پيچيده مى‌شود، پس بترسيد از آتشى كه گوديش طولانى و گرميش سخت و عقوبتش تازه به تازه است خانه‌اى است كه در آن رحمت نيست و خواهشى در آن پذيرفته نمى‌شود و غم و اندوهى بر طرف نمى‌شود. و اگر بتوانيد خوف و ترستان را از خدا زياد كنيد و اميدتان را به او نيك كنيد بين ترس و اميد را جمع كنيد، زيرا بنده كامل خدا كسى است كه حسن ظنش به خدا به اندازه ترسش از وى باشد، و نيك بين‌ترين مردم به خدا، ترسناكترين ايشان از اوست.

آگاه باش اى محمد بن ابى بكر، كه من تو را بر بزرگترين متصرفات خودم:

مصر، فرمانروايى دادم، پس بر تو لازم است كه مخالفت با نفس كرده، از دين و آيينت دفاع كنى هر چند بجز يك ساعت از روزگار برايت باقى نمانده باشد، و به منظور خشنودى هيچ كس از آفريدگان، خدا را به خشم نياور، زيرا هر چه كه در نزد غير خداست عوضش نزد خود او مى‌باشد، ولى عوض آنچه نزد خداست نزد غير او نمى‌باشد.

نماز را در وقتى كه مشخص شده است بجاى آور، و به دليل بى‌كارى آن را پيش از وقت انجام مده و به علت كار داشتن آن را از وقتش مگذران، و بدان كه هر يكى از كارهايت تابع نمازت مى‌باشد.»