خَوْفُكُمْ مِنَ اللَّهِ- وَ أَنْ يَحْسُنَ ظَنُّكُمْ بِهِ فَاجْمَعُوا بَيْنَهُمَا- فَإِنَّ الْعَبْدَ إِنَّمَا يَكُونُ حُسْنُ ظَنِّهِ بِرَبِّهِ- عَلَى قَدْرِ خَوْفِهِ مِنْ رَبِّهِ- وَ إِنَّ أَحْسَنَ النَّاسِ ظَنّاً بِاللَّهِ أَشَدُّهُمْ خَوْفاً لِلَّهِ- وَ اعْلَمْ يَا؟ مُحَمَّدَ بْنَ أَبِي بَكْرٍ؟- أَنِّي قَدْ وَلَّيْتُكَ أَعْظَمَ أَجْنَادِي فِي نَفْسِي أَهْلَ؟ مِصْرَ؟

فَأَنْتَ مَحْقُوقٌ أَنْ تُخَالِفَ عَلَى نَفْسِكَ- وَ أَنْ تُنَافِحَ عَنْ دِينِكَ- وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ لَكَ إِلَّا سَاعَةٌ مِنَ الدَّهْرِ- وَ لَا تُسْخِطِ اللَّهَ بِرِضَا أَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ- فَإِنَّ فِي اللَّهِ خَلَفاً مِنْ غَيْرِهِ- وَ لَيْسَ مِنَ اللَّهِ خَلَفٌ فِي غَيْرِهِ- صَلِّ الصَّلَاةَ لِوَقْتِهَا الْمُؤَقَّتِ لَهَا- وَ لَا تُعَجِّلْ وَقْتَهَا لِفَرَاغٍ- وَ لَا تُؤَخِّرْهَا عَنْ وَقْتِهَا لِاشْتِغَالٍ- وَ اعْلَمْ أَنَّ كُلَّ شَيْ‌ءٍ مِنْ عَمَلِكَ تَبَعٌ لِصَلَاتِكَ (59062- 58713)

[لغات‌]

(قّلّده الامر): آن كار را مانند قلّاده بر گردن او قرار داد، از باب استعاره مى‌باشد.

(حظّ): فراوان، حظّى من كذا، آن گاه كه بهره‌اى افزون و منزلتى، نصيبش شود.

(جبّار): بسيار تكبر كننده.

(طرداء): جمع طريد: شكارى كه تعقيب مى‌شود.

(خلف): عوض.

[ترجمه‌]

«بالت را براى اهل مصر بگستر و كنارت را براى آنان همواردار و بر ايشان گشاده‌رو باش و در نگريستن بر آنها از نظر زير چشمى و نگاه كردن كامل، يكنواختى را رعايت كن تا اين كه بزرگان به منظور سود بردن خود به حمايت بى‌دليل تو طمع نكنند و ضعيفان از عدل و دادگرى تو بر آنها نوميد نشوند، زيرا خداى تعالى از شما بندگانش در مورد اعمالتان چه كوچك و چه بزرگ و چه ظاهر و چه پنهان سؤال خواهد كرد، پس اگر كيفر كند، شما ستمكاريد و اگر گذشت كند او بخشنده‌تر است.

اى بندگان خدا، بدانيد كه پرهيزكاران (سود) دنياى زودگذر و آخرت آينده را بردند، پس با اهل دنيا در دنياى آنها شركت داشتند، اما اهل دنيا در آخرت با آنان شريك نبودند. در دنيا با بهترين وضع ساكن بودند، و از بهترين خوراكيهايش استفاده كردند، از دنيا همان بهره‌اى را بردند كه سرمايه‌داران بردند و چيزى را گرفتند