يعنى امام حسين امر او را در مواردى اجرا كند كه امام حسن اجرا مى‌كرد.

ب- احتمال دوم آن كه مرجع ضمير مطلبى باشد كه حضرت به آن وصيت فرموده است و معنايش اين است حسين هر چيزى را به جايش بگذارد.

(58007- 57987) 5- اين كه، فرمود: اصل مال را به حال خود بگذارد، كنايه از آن است كه آن را به وسيله بخشش به ديگران يا فروختن و وجوه ديگر تمليكات از وقف خارج نكند.

(58020- 58008) 6- فرمود از نخلهاى نورس اين روستاها هيچ نهالى را نفروشد تا اين كه زمينها از بسيارى درختها شكل بگيرد، دو حكمت در اين عبارت نهفته است:

الف- ممكن است كه روزى قبل از آن كه زمين از جهت روييدن درختهاى كامل شكل بگيرد، برخى درختها و نهالهايش خشك شود كه لازم باشد جاى آن را درخت ديگرى بگيرد بنا بر اين تا وقتى كه زمين درختهايش بزرگ و كامل نشده كه ديگر نيازى به جانشين ندارد و نبايد نهالها را بفروشند.

ب- درخت خرما پيش از آن كه زمينش از درختان و نهالها شكل بگيرد ريشه‌هايش در زمين سخت و محكم نشده و اگر نهالى كه از پاى نخل جوشيده، از زير كنده شود، درخت ضعيف مى‌شود و ممكن است از ميوه دادن بيفتد، اما وقتى كه ريشه‌اش در زمين محكم شد كندن قلمه آن ضرر زيادى ندارد و اين در هنگامى است كه زمين با روييدن درختها شكل بگيرد و كامل شود، و يا چنان كه مرحوم سيد رضى شرح و تفسير كرده، وقتى است كه تشخيص زمين بر بيننده از بسيارى درختها مشكل شود.

(58055- 58021) 7- نكته هفتم در باره كنيزانى كه با آنها همبستر شده است و آنان در آن هنگام هفده تن بودند، دستور مى‌دهد: آن كه نه فرزند دارد و نه آبستن مى‌باشد، در راه خدا آزاد، و كسى را بر وى حقى نيست و آن كه داراى فرزند و يا آبستن باشد از بابت سهم الارث فرزندش آزاد است و اگر با زنده بودن مادر، فرزندش‌