دنيا رفتم پس مرگ وعده‌گاه من است و اگر از قاتلم درگذرم عفو و گذشت براى من مايه قرب به خدا و براى شما حسنه است پس شما عفو داشته باشيد خدا مى‌فرمايد «أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ‌ [1]» به خدا سوگند از آمدن مرگ براى من پيشامد ناگهانى كه آن را ناخوش داشته باشم به وجود نيامد و امرى كه آن را نپسندم بر من ظاهر نشد و نيستم مگر مانند جوينده آب كه به آن دست يافته باشد و جستجوگرى كه به مقصودش رسيده است‌ «وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرارِ [2]».

[شرح‌]

(57886- 57863) مرحوم سيد رضى فرموده است: برخى از قسمتهاى اين گفتار در خطبه‌هاى گذشته آمده بود اما به دليل اين كه اين نامه متضمن فزونيهايى بود تكرارش را لازم دانستيم.

(57775- 57759) اين سخنان را حضرت در يكى از روزهاى پيش از شهادتش بيان فرمود و بعد از اين ان شاء اللَّه شرح مفصل شهادت و وصيتهاى وى در محل مناسبترى ذكر خواهد شد.

(57781- 57776) امام (ع) در اين گفتار به دو مطلب سفارش فرموده است كه پايه‌هاى استوار اسلام مى‌باشند:

1- هيچ گونه شرك به خدا نياورند يعنى توحيد خالص داشته باشند كه شهادت به آن نخستين مطلوب ديانت و شريعت است چنان كه در گذشته بيان شد.

(57794- 57782) 2- توجه كامل به موضوع نبوت و محافظت سنت پيامبر، و در سابق معلوم شد كه لزوم پيروى از تمام آنچه رسول خدا آورده است از سنت به حساب مى‌آيد. پس محافظت بر كتاب خدا از امور واجب مى‌باشد، و بر پا داشتن‌

[2]- سوره آل عمران (3) آخر آيه (197) يعنى: و آنچه نزد خداست براى نيكان بهتر است.