(56899- 56860) ط: و هنگام برخورد با دشمن، در ميان يارانش قرار بگيرد تا طرفين لشكر بتوانند به او مراجعه كنند و دستورات او را بشنوند. امور ديگرى كه نهى فرموده عبارتند از اين كه به دشمن چنان نزديك نشود كه فكر كنند مى‌خواهد آتش جنگ را برافروزد و آشوب بپا كند، تا بهتر بتواند آنها را به حق دعوت كند، و عذرش نزد خداوند پذيرفته‌تر باشد، ديگر اين كه از دشمن چنان زياد، دور نشود كه خيال كنند مى‌ترسد و براى غلبه بر او جرأت پيدا كنند، و براى اين دو دستور اخير مهلتى تعيين كرده و آن تا هنگامى است كه امر و فرمان جديدش به وى برسد، مطلب ديگر آن كه بغض و عداوت آنان او را بر آن ندارد كه پيش از اتمام حجت و دعوتشان به سوى امام بر حق، با آنها آغاز به جنگ كند، چرا كه در اين صورت جنگ براى خدا نخواهد بود، بلكه به منظور هوا و هوس و عداوت و دشمنى خواهد بود، و از طاعت و عبادت خدا خارج خواهد شد. توفيق از خداست.