(2008) 8- نامه امام (ع) به جرير بن عبد اللَّه بجلى، هنگامى كه او را به سوى معاويه فرستاد:

: أَمَّا بَعْدُ فَإِذَا أَتَاكَ كِتَابِي فَاحْمِلْ؟ مُعَاوِيَةَ؟ عَلَى الْفَصْلِ- وَ خُذْهُ بِالْأَمْرِ الْجَزْمِ- ثُمَّ خَيِّرْهُ بَيْنَ حَرْبٍ مُجْلِيَةٍ أَوْ سِلْمٍ مُخْزِيَةٍ- فَإِنِ اخْتَارَ الْحَرْبَ فَانْبِذْ إِلَيْهِ- وَ إِنِ اخْتَارَ السِّلْمَ فَخُذْ بَيْعَتَهُ وَ السَّلَامُ (56192- 56159)

[لغات‌]

(بجلى): منسوب به بجيله است كه نام قبيله‌اى مى‌باشد.

(مجليه): از مصدر اجلاء مى‌آيد، به معناى بيرون راندن از وطن با زور.

(مخزيه): پستى و خوارى، مجزيه هم روايت شده: كفايت كننده.

(حرب و سلم): هر دو مؤنث به معناى محاربه و مسالمه مى‌باشند.

(نبذ): انداختن و تيراندازى كردن.

[ترجمه‌]

«اما بعد، هنگامى كه نامه من به دستت برسد، معاويه را وادار كن كه كارش را يكسره كند، و عزمش را جزم كند، و سپس او را مخيّر كن كه يا جنگ آواره كننده را انتخاب كند و يا تسليم و سازشى را كه نشانه زبونى و رسوايى است بپذيرد، پس اگر جنگ را اختيار كرد، به سويش تيراندازى كن، و اگر سلم را پذيرفت، از او بيعت بگير، و السلام.»