مقاصد خود به سير در شب بپردازد ولى همين كه تاريكى شب مى‌رسد كسالت و تنبلى بر او عارض مى‌شود و خوابش مى‌گيرد و در نتيجه از يادآورى مقاصدش غفلت مى‌كند، پس تاريكى تا حدودى سبب از بين رفتن اين تصميم از لوح خاطر شده است و اين جمله را امام (ع) مثل آورده است براى كسى كه علتى وى را به امرى وادار كرده و او بر آن امر تصميم گرفته اما كمترين حادثه‌اى وى را از آن امر منصرف كرده است مثل عبارت بالا، و السلام.

تا اين جا خطبه‌ها و اوامر حضرت به پايان رسيد و بعد از اين به خواست و يارى خداوند متعال و تحت حفظ و توفيق و هدايتش از نامه‌هاى امام (ع) آورده و تشريح خواهد شد.