مغلوب نمى‌شدند و به عنوان ضرب المثل آورده شده است.

(45505- 45487) سپس پيروان خود را به علت اطاعت نكردن فرمان خدا سرزنش و نكوهش مى‌فرمايد كه شما دست از ريسمان اطاعت خداوند برداشته‌ايد و لفظ «حبل» استعاره از دين و اطاعت خداست كه مايه پيوستگى و ارتباط منظم آنان مى‌باشد، و دست برداشتن از ريسمان اطاعت، كنايه از بيرون رفتن از اطاعت و به سختى دور انداختن آن به سبب بسيارى از گناهان و معاصى است كه انجام مى‌دادند. كلمه حصن استعاره از اسلام است زيرا همان طور كه حصار و ديوار محيط كسانى را كه در داخلش هستند از حوادث مصون مى‌دارد اسلام و ديانت نيز پيروان خود را از شرّ دشمنان ظاهرى و باطنى دور و در امان مى‌دارد. واژه مضروب هم به عنوان ترشيح براى اين استعاره ذكر شده است، و ماده ثلم كنايه از اين معناست كه آنها با اعمال دوره جاهليت خود اسلام را درهم شكستند و در برابر بسيارى از احكام آن مخالفت ورزيدند و حضرت با ذكر اين كلمه مردم را از مخالفت با دين و دستورات آن بر حذر داشته است.

(45547- 45506)

و ان اللَّه سبحانه قدامتنّ ... كل خطر،

در اين عبارت حضرت مردم زمان خود را بيشتر ترغيب مى‌فرمايد كه با هم انس بگيرند، و الفت و دوستى را در ميان خودشان برقرار سازند و مهمترين نعمتى كه در ارزشمندى كسى را توان آن نيست كه بهايى برايش تعيين كند، و خداوند به علت آن بر جامعه منت گذارده است، نعمت اتحاد، محبت و الفت مى‌باشد، به علت منافع عظيم و دفع ضررهاى فراوانى كه در آن وجود دارد، و دليل اين كه هيچ كس از عهده ارزشيابى اين نعمت بر نمى‌آيد، آن است كه اين نعمت از هر بهايى با ارزشتر و از هر عظمتى برتر مى‌باشد، مطلبى كه به عنوان دليل بيان شده است، صغراى قياس مضمرى است كه كبراى مقدر آن چنين است: و هر چه كه به اين ويژگى باشد، كسى ارزش آن را نمى‌داند، درستى مقدمه اول امرى است روشن زيرا دوستى با