بگيرند و ديگر گرد تكبر نگردند، چون آنها نيز به همين سرانجام دچار خواهند شد.

3- سفارش مى‌كند كه از پى‌آمدهاى صفت ناپسند استكبار به خدا پناه ببرند همچنان كه در گرفتاريهاى دنيا و حوادث روزگار به او پناه مى‌برند، منظور از اين تشبيه آن است كه در اين امر بطور فراوان و از روى خلوص به خدا پناه ببريد، كلمه لواقح استعاره از امور و صفاتى است كه سبب تكبّر مى‌شود.

(44108- 44085)

فلو رخّص اللَّه ... التواضع،

در اين عبارت با يك قياس شرطى استدلال شده است بر اين كه تكبر و خود بزرگ بينى صفت ناپسندى مى‌باشد و هيچ يك از آفريده‌هاى خدا حق اتصاف به اين ويژگى را ندارند بيان استدلال به اين شرح است كه پيامبران بطور عموم از خصيصين درگاه الهى و دوستان و پيروان جدّى دستورات خدا مى‌باشند پس اگر صفت تكبر در خور آفريده‌اى از آفريدگان او مى‌بود خداوند آنان را بر اين امر بر مى‌گزيد و چون به ايشان هم رخصت تكبر نداده است معلوم مى‌شود كه هيچ كس از بندگانش را رخصت تكبر نداده است امّا در متن سخن امام استثناى نقيض تالى و نتيجه آن حذف شده‌ [1]، و به ذكر برخى از لوازم آن اكتفا كرده و چنين فرموده: ليكن خدا تكبر را بر پيغمبران و فرشتگان خود ناروا و تواضع را بر آنان خوشايند دانست، زيرا بارها در قرآن مستكبران را به علت تكبرشان وعده عذاب داده و در مورد تواضع به رسول اكرم مى‌فرمايد: «وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ‌ [2]» و مانند آيات ديگر كه در اين مورد آمده است.

(44124- 44109)

فألصقوا ... مستضعفين‌

اشاره به اين است كه بندگان خاص خدا، پيامبران‌

[2] سوره حجر (15) قسمتى از آيه (88) يعنى: بال و پر خود را براى اهل ايمان فرود آور.