خداوند بر شما و ثابت كننده حقى از شما بر
وى مىباشد، و شما را سفارش مىكنم كه از تقوا براى خدا و از خدا براى تقوا كمك
بگيريد، زيرا تقوا، امروز پناهگاه و سپر و فردا، راه به سوى بهشت است، راهش روشن،
و روندهاش سود برنده و امانت دارش حافظ و نگه دار مىباشد و پيوسته خود را بر
مردم زمانهاى گذشته و باقيمانده، نشان داده و جلوهگرى مىكند زيرا همه آنان فردا
به آن نيازمند مىباشند فردايى كه خداوند باز گرداند آنچه پديد آورده و بگيرد آنچه
را كه بخشيده و پرسش فرمايد از آنچه عطا فرموده است، چه قدر اندكند آنان كه تقوا
را پذيرفته و براستى آن را مورد عمل قرار دادهاند، آرى آنان به عدد بسيار كمند
چنان كه خداوند در وصف آنها فرموده است «يَعْمَلُونَ لَهُ
ما يَشاءُ مِنْ[1]» پس گوشهايتان را به
سوى آن متوجّه سازيد و در مواظبت كردن آن بكوشيد و آن را جانشين هر چه گذشته است
قرار دهيد و در عوض هر چه مخالف حق است آن را انتخاب كنيد، با داشتن تقوا خوابتان
را به بيدارى مبدّل سازيد و روزهايتان را با آن به سر بريد و آن را شعار دلهاى خود
قرار دهيد و گناهانتان را با آن بشوييد و بيماريهايتان را با آن درمان سازيد و با
آن بر مرگ پيشى گيريد و از كسى كه تقوا را ضايع ساخته عبرت گيريد و مبادا كسى كه
آن را پيروى مىكند از شما عبرت بگيرد، بهوش باشيد تقوا را حفظ كنيد و خود را به
سبب آن نيز مواظبت كنيد، و از دنيا دورى كنيد و به آخرت مشتاق و شيفته باشيد آن را
كه تقوا مايه بلندى مقامش شده، پست و بىمقدار ندانيد و كسى را كه دنيا بلندش
ساخته بلند مقام ندانيد، به ابر درخشنده دنيا چشم ندوزيد و به گوينده آن گوش فرا
ندهيد و فرياد زننده آن را پاسخ مگوييد، و با درخشندگى آن روشنايى مجوييد، به
كالاهاى نفيس آن فريفته نشويد چرا كه برق آن بىباران و گفتار آن دروغ و دارائيهايش
غارت شده و كالاهاى آن ربوده شده است.
بهوش باشيد كه دنيا همچون زن بدكارهاى است كه خود را نشان داده و
[1] سوره سبأ (34) قسمتى از آيه (13)، يعنى: بندگان بسيار سپاسگزار
من اندكند.