ب- يا به اين دليل است كه عمقش زياد است و هيچ كس از قعر آن آگاهى نمى‌يابد.

كلمه حاميه كه به معناى داغ است، استعاره، و لفظ قدور كه به معناى ديكهاست به عنوان ترشيح براى آن آورده شده است‌ [1]، و معلوم است كه تمام اين حالات سخت و نفرت‌آور مى‌باشد و امام (ع) اين امور را به اين منظور بيان فرموده است كه آدمى را از گناهانى كه سبب آتش دوزخ با اين خصوصيات مى‌شود، باز دارد، و آن گناهان عبارت از ترك تقوا و پيروى هواهاى نفسانى است، و پس از بيان اين ويژگيها، به ذكر آيه قرآن كه در باره پرهيزكاران است پرداخته كه گروه گروه داخل بهشت مى‌شوند، و براى تشويق و وادار ساختن شنوندگان به تقوا و پرهيزگارى، لوازم آن را خاطر نشان ساخته است كه اهل تقوا در روز قيامت، از عذاب و كيفر و سرزنش و ملامت در امان و از حرارت آتش دوراند، بهشت برايشان منزل آرام‌بخش است و خشنودند از اين كه چنين مكانى جايگاه آنان مى‌باشد، و به دنبال آن به ذكر صفات پرهيزكاران پرداخته تا آنان كه بخواهند آن راه را برگزينند آگاه شوند لذا مى‌فرمايد: آنان كسانى هستند كه در دنيا كارهايشان از خودنمايى و ريا كه شرك پنهانى است، پاك و چشمهايشان از عظمت الهى و ترس كيفر و دورى از رحمت او گريان بود، و شبها در دنيا براى آنها به منزله روزها، پر تحرك بوده، زيرا آن را به خواب، پايان نمى‌دادند، بلكه پيوسته در حالت خشوع به سر مى‌بردند، و هر دم از پيشگاه حق تعالى براى گناهان خود طلب آمرزش مى‌كردند و هر لحظه با حركت و جنب و جوش عبادت شب زنده‌دار بودند، و بر عكس، روزها بر آنان همانند شب‌

اين قسمت نيز بيان شده است.