4- چهارمين دستورى كه حضرت به منظور تشويق پيروان خود براى توجه به سراى آخرت صادر فرمود، امر به صبر در عبادت و اطاعت خدا و دورى از گناه و نافرمانى وى مى‌باشد، آنان را سفارش به صبر كرده، و آن را سبب تكميل و تتميم نعمتهاى الهى بر آنان خوانده است، و چون تكميل نعمت كه لازمه صبر است به منزله ميوه شيرين آن به حساب مى‌آيد، لذا نعمت و تكميل آن را در عبارت مقدم داشته است تا ياد آن در اوّل، صبر تلخ را شيرين كند.

(42198- 42194)

فإنّ غدا من اليوم قريب،

در اين جمله امام (ع) مردم را از قيامت و نزديك بودن روز حساب هشدار مى‌دهد، و مراد از كلمه‌هاى غدو اليوم معناى حقيقى آنها فردا و امروز نيست بلكه مقصود از غد فرداى قيامت و از يوم مدت عمر و دوران زندگى مى‌باشد چنان كه در معناى اين سخن امام گذشت: الا و انّ اليوم المضمار و غدا السباق، خطبه 27، و اين عبارت در حكم ضرب المثل است از قبيل: غدما غدا، قرب اليوم من غد. «فردا نيامده، امروز به فردا نزديك است».

(42218- 42199)

ما اسرع السّاعات فى اليوم،

اين عبارات كه آخرين قسمتهاى اين خطبه شريفه است نزديك بودن فرداى قيامت را شرح مى‌دهد و بيان مى‌دارد كه ساعتها زود مى‌گذرند و گذشت ساعات، زود آمدن روز و گذشت آن را موجب مى‌شود و زودگذرى ساعتها و روزها سبب زود آمدن و گذشتن ماهها مى‌شوند و آمد و شد ماهها فرا رسيدن و منقضى شدن سال را در پى دارند و اين همه مستلزم سرآمدن عمر انسانها و موجودات اين جهانى است كه متصل به قيامت و فرا رسيدن روز رستاخيز مى‌باشد، و به منظور بيان تاكيد در سرعت، آمد و شد مدّتهاى زودگذر زندگى را توأم با شگفتى بيان فرموده است، براستى كه اين سخن همانند ديگر بيانات مولا، از نظر لفظ و عبارت در نهايت فصاحت و از جنبه معنا، شامل شيواترين پندها و موعظه‌ها مى‌باشد. توفيق از خداوند است.