(1223) 223- گفتار آن حضرت خطاب به عبد اللَّه بن زمعه كه از شيعيانش بود و در دوران خلافتش از او درخواست مال كرد:

إِنَّ هَذَا الْمَالَ لَيْسَ لِي وَ لَا لَكَ- وَ إِنَّمَا هُوَ فَيْ‌ءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلْبُ أَسْيَافِهِمْ- فَإِنْ شَرِكْتَهُمْ فِي حَرْبِهِمْ كَانَ لَكَ مِثْلُ حَظِّهِمْ- وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَيْدِيهِمْ لَا تَكُونُ لِغَيْرِ أَفْوَاهِهِمْ (54532- 54501)

[لغات‌]

(جلب): مال به دست آمده، در باره اين لغت شارح مى‌گويد با خاء نيز خوانده شده ولى معناى مناسبى براى آن ذكر نكرده است.

(جناة الثمر): ميوه‌اى كه از درخت چيده مى‌شود.

[ترجمه‌]

اين سخنان را امام (ع) خطاب به يكى از شيعيان و دوستانش به نام عبد اللَّه بن زمعه، كه در هنگام خلافت و زمامدارى آن حضرت خدمتش شرفياب شد و درخواست كمك مالى كرد، فرمود:

«اين مال نه از آن من است و نه از آن تو، اين غنيمت مسلمانان و دست آورد شمشيرهاى ايشان است، اگر تو با آنان در نبرد با كافران شركت داشته‌اى تو را نيز مانند آنها سهمى خواهد بود، و گرنه حاصل دسترنج آنان طعمه ديگران نخواهد شد.»