آفريده شده و به آن دعوت شده باشيد نيست، آگاه باشيد كه نه دنيا براى شما باقى مى‌ماند و نه شما براى آن، و اگر دنيا شما را فريب مى‌دهد از شرّ خود نيز بر حذر مى‌دارد، پس با توجّه به هشدار او آنچه را مايه فريب است رها كنيد و با بيمى كه مى‌دهد از طمع برانگيزيهاى آن دورى ورزيد، براى رسيدن به سرايى كه به آن دعوت شده‌ايد بر يكديگر سبقت جوييد، و از ته دل از دنيا روگردان باشيد، هيچ يك از شما نبايد بر چيزى از دنيا كه از او گرفته شده همچون كنيزكان گريه و ناله سر دهد، و نعمتهايى را كه خداوند بر شما ارزانى داشته با شكيبايى بر طاعت و محافظت بر احكامى كه در كتابش اجراى آنها را از شما خواسته است بر خويشتن كامل گردانيد، آگاه باشيد اگر پايه دين خود را استوار سازيد، تباهى چيزى از دنيايتان به شما زيانى نمى‌رساند، و هم بدانيد اگر دين خود را تباه گردانيد آنچه از دنيا براى خويش نگه داشته‌ايد سودى براى شما نخواهد داشت، خداوند دلهاى ما و شما را به سوى حقّ متوجّه گرداند، و به ما و شما شكيبايى مرحمت فرمايد.»

[شرح‌]

(36470- 36432) آغاز اين خطبه در ستايش پيامبر اكرم (ص) است، گواه اين كه آن حضرت امين وحى و تنزيل است و آن را از تحريف و تبديل حفظ مى‌كند عصمت اوست، و گواه اين كه خاتم پيامبران است قول خداوند متعال است كه فرموده است‌ «وَ خاتَمَ النَّبِيِّينَ» و دليل اين كه مژده دهنده رحمت الهى به دادن ثوابهاى فراوان و بيم دهنده كيفر او به وسيله عذابهاى سخت و دردناك است آيه شريفه‌ «إِنَّا أَرْسَلْناكَ بِالْحَقِّ بَشِيراً وَ نَذِيراً^ [1]» مى‌باشد. سپس امام (ع) نكاتى را به شرح زير بيان كرده است:

(36484- 36471) 1- احكامى كه بر طبق آنها آن حضرت از همگان براى خلافت سزاوار و شايسته‌تر است، حصر حقانيّت و شايستگى به آن بزرگوار از دو نظر