«پيغمبر اكرم (ص) امين وحى خداوند، و خاتم پيامبران، و مژده آور رحمت
و بيم دهنده عذاب او بود.
اى مردم! سزاوارترين مردم براى اين امر (خلافت) كسى است كه نسبت به
آن از همگى نيرومندتر و به دستورهاى خداوند در اين باره، از همه كس داناتر باشد،
پس اگر فتنهجويى به آشوبگرى پردازد بايد از او خواسته شود دست از آن باز دارد و
اگر باز نايستد بايد كشته شود، به جان خودم سوگند اگر امامت و پيشوايى جز با حضور
همگى مردم منعقد نمىشود براى تحقّق آن راهى نيست ليكن كسانى كه شايستگى حلّ و عقد
امور را دارند از جانب كسانى كه حضور ندارند رايزنى مىكنند و خليفه را
برمىگزينند، پس از آن كسى كه حاضر بوده نمىتواند از رأى خود باز گردد، و آن كه
غائب بوده نبايد راهى ديگر برگزيند، آگاه باشيد من با دو كس مىجنگم، يكى آن كه
ادّعاى چيزى كند كه در آن حقّى ندارد و ديگر كسى كه از اداى حقّى كه بر اوست شانه
تهى كند.
اى بندگان خدا! شما را به پرهيزكارى سفارش مىكنم، زيرا اين بهترين
چيزى است كه بندگان خدا بايد آن را به همديگر سفارش كنند، و نيكوترين سرانجامى
براى كارها در نزد خداوند است، اينك باب جنگ و ستيز ميان اهل قبله گشوده شده است،
و كسى نمىتواند پرچمدار مقابله با آن شود مگر اين كه اهل بينش و شكيبايى بوده و
به موارد حقّ دانا باشد. پس به آنچه فرمان داده مىشويد اقدام كنيد و از آنچه نهى
مىشويد باز ايستيد و تا امرى را روشن و معلوم نكردهايد در باره آن شتاب نكنيد،
زيرا براى ماست كه آنچه را شما نمىپسنديد تغيير دهيم.
بدانيد اين دنيايى كه آرزومند آنيد، و به آن دلبستگى داريد، و گاهى
شما را خشمگين و زمانى خشنود مىسازد، سرا و منزلگاهى كه شما براى آن